Κινητικά παιχνίδια για παιδιά με ΔΕΠ-Υ

Ο προγραμματισμός σύντομων διαλειμμάτων αποτελεί απαραίτητη συνθήκη στην καθημερινή μελέτη των παιδιών με Δ.Ε.Π-Υ. Οι μικρές παύσεις από το διάβασμα είναι χρήσιμες, ώστε οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να <<φροντίσουν>> την ανάγκη του παιδιού να κινηθεί, νωρίτερα από το ίδιο το παιδί.
Παρακάτω παρουσιάζονται δραστηριότητες με τη μορφή παιχνιδιών, οι οποίες δίνουν στα παιδιά με Δ.Ε.Π-Υ την πολύτιμη δυνατότητα να κινηθούν σε προκαθορισμένο χώρο την ώρα της μελέτης, αλλά και να ολοκληρώσουν το μαθησιακό στόχο τους κιναισθητικά.
1) Ζητάμε από το παιδί να αναπαραστήσει με βιωματικό τρόπο τα βασικά σημεία του κειμένου που διάβασε ( π.χ. να υποδυθεί τον κεντρικό ήρωα στη διάρκεια των βασικών γεγονότων της ιστορίας ).
2) Γράφουμε τις λέξεις της ορθογραφίας σε ξεχωριστές κάρτες και τις δείχνουμε μία – μία στο παιδί. Όταν το παιδί παρατηρήσει τη λέξη στην κάρτα, θα πρέπει να σηκωθεί από το γραφείο, να κάνει ένα γύρο τρέχοντας και να επανέλθει για να γράψει τη λέξη στο χαρτί του .
3) Γράφουμε τις λέξεις – κλειδιά του μαθήματος που θέλουμε να διδάξουμε σε κάρτες και τις κρύβουμε σε διαφορετικά σημεία μέσα στο δωμάτιο του παιδιού ή την τάξη. Καλούμε το παιδί να εντοπίσει τις κάρτες με τις λέξεις μέσα στο χώρο παίζοντας το παιχνίδι του <<κρυμμένου θησαυρού>>.
4) Ζητάμε από το παιδί πρώτα να παρατηρήσει για ένα λεπτό τα πράγματα που υπάρχουν στο χώρο. Στη συνέχεια του λέμε να αγγίξει συγκεκριμένο αριθμό αντικειμένων, τα οποία έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό ( π.χ. άγγιξε πέντε κόκκινα πράγματα που βλέπεις μέσα στο δωμάτιο ).
5) Παίζουμε με το παιδί το παιχνίδι του καθρέφτη, δηλαδή κάνουμε μία -ή περισσότερες ανάλογα με το επίπεδο δυσκολίας που έχουμε επιλέξει- κινήσεις και ζητάμε από το παιδί να τις επαναλάβει. Στη συνέχεια κάνουμε αντιστροφή ρόλων, δηλαδή το παιδί κάνει την/τις κινήσεις και εμείς μιμούμαστε.
6) Παίζουμε με το παιδί τα << αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα μέρα ή νύχτα; >>. Μέσα από αυτό το παιχνίδι και αφού επαναληφθεί για αρκετές βδομάδες, οι νευρικές συνδέσεις μεταξύ του εγκεφάλου και του σώματος ενισχύονται, παρέχοντας στο παιδί καλύτερο αυτοέλεγχο.
Ο σεβασμός της ανάγκης του παιδιού με υπερκινητικότητα για κίνηση μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το γονέα, τον εκπαιδευτικό, τον ειδικό θεραπευτή. Εντάσσοντας κινητικά παιχνίδια σε ένα δομημένο καθημερινό πρόγραμμα μελέτης καλύπτουμε τη φυσική ανάγκη του παιδιού για οριοθετημένη και στοχευόμενη διοχέτευση της ενέργειάς του, με δημιουργικό και ευχάριστο τρόπο.

Ειρήνη Θ. Ευαγγέλου, Ψυχολόγος – Ειδική Παιδαγωγός, Κέντρο ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

http://www.proseggisi.gr