Το κίνημα ξεκίνησε στις ΗΠΑ με το σύνθημα: «Πρόωρη συνταξιοδότηση για Οικονομική Ανεξαρτησία». Εκεί τα μέλη του κινήματος αυξήθηκαν με γοργούς ρυθμούς σε αντίθεση με τη γηραιά ήπειρο.
«Στην Ευρώπη, οι πρωτοβουλίες εξελίσσονται τόσο αργά όσο οι "Εβδομάδες της Χρηματοοικονομικής Ανεξαρτησίας" (FIWE): πρόκειται για τις τακτικές συναντήσεις μεταξύ των μελών του κινήματος που οργανώνονται από ένα ζευγάρι, γονείς δύο παιδιών, που κάποτε ζούσαν στη Γερμανία και σήμερα έχουν εγκατασταθεί στη Ρουμανία», γράφει η γαλλική εφημερίδα.
Ο 47χρονος Βερολινέζος Λαρς Χάτβιχ είναι από τους ένθερμους υποστηρικτές του κινήματος.
Προτού αποφασίσει να ενημερώσει τον εργοδότη του ότι εγκαταλείπει τη δουλειά του ως μετεωρολόγος, έκανε οικονομία και επένδυε σωστά. Η πρώτη του κίνηση ήταν να «κόψει» το κάπνισμα, τα ταξίδια και τα μπαράκια. Τον πρώτο χρόνο δεν διστάζει να παραδεχθεί ότι δυσκολεύτηκε αρκετά.
«Με μία λάμπα φωτιζόταν το σπίτι μου. Έκανα αποταμίευση αλλά και οικονομία στο νερό και το τηλέφωνο...».
«Πριν από τέσσερα χρόνια διαπίστωσα ότι δεν χρειαζόμουν πλέον το μισθό μου: δεν χρειαζόταν πλέον να δουλεύω, οπότε έφυγα από τη δουλειά μου», λέει ο 47χρονος Βερολινέζος στη γαλλική εφημερίδα «La Depeche».
«Για ένα ή δύο χρόνια, έγινα εξαιρετικά τσιγκούνης», θυμάται.
«Απέφευγα να ανοίγω το φως στο σπίτι, αγόραζα το φθηνότερο φαγητό. Ευτυχώς όμως η φάση αυτή τελείωσε», υποστηρίζει ο Γερμανός.
«Έλαβα την απόφασή του το 2004, αλλά χρειάστηκε δέκα χρόνια για να επιτύχω το στόχο μου κάνοντας οικονομία αλλά και υιοθετώντας μιας υγιή στρατηγική χρηματοοικονομικών επενδύσεων».
Ο Χάτβιχ από το Βερολίνο δεν είναι μοναδική περίπτωση: Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με blogs και φόρουμ που απευθύνονται στο κίνημα των ολιγαρκών.
Ο 29χρονος Όλιβερ Νέλτινγκ θέλει να είναι οικονομικά ανεξάρτητος.
«Στόχος μου είναι να είμαι ευτυχισμένος», λέει ο νεαρός προγραμματιστής από το Ανόβερο.
Σε καμία περίπτωση δεν σκέφτεται να συνταξιοδοτηθεί σε ηλικία 67 ετών.
«Συνταξιοδότηση στα 67; Μου φαίνεται αδιανόητο. Αλλά μπορώ να φανταστώ ότι, όταν θα είμαι 40 ετών, θα κάνω σίγουρα κάτι διαφορετικό», λέει χαρακτηριστικά.
Σπαρτιάτικη ζωή: Τα απολύτως απαραίτητα
Τα κίνητρα των μελών του «κινήματος των ολιγαρκών» είναι πολιτικά, οικολογικά ή προσωπικά.Οι «ολιγαρκείς» προέρχονται συνήθως από τη μεσαία τάξη και είναι ένθερμοι υποστηρικτές της υγιεινούς ζωής. Το τσιγάρο είναι απαγορευμένο ή επιτρέπεται με μέτρο. Τα αυτοκίνητα, τα μεγάλα διαμερίσματα, και τα επώνυμα ρούχα δεν τους αγγίζουν.
«Χρειάζομαι πραγματικά όλα αυτά τα πράγματα που η καταναλωτική κοινωνία θέλει πάση θυσία να με πείσει ότι τα χρειάζομαι;», διερωτάται η Γκιζέλα Έντερς, συγγραφέας βιβλίου που ασχολείται με το κίνημα.
«Αυτή η αμφισβήτηση αποτελεί προϋπόθεση πριν προχωρήσουμε για την επίτευξη του στόχου», προσθέτει.
«Στόχος του κινήματος είναι ένας: Η απελευθέρωση του εαυτού μας από τον «υπαρξιακό φόβο για τα χρήματα», την απώλεια εργασίας ή το άγχος που μας αρρωσταίνει. Η οικονομική ανεξαρτησία είναι το άλφα και το ωμέγα», υποστηρίζει η Γκιζέλα Έντερς.
Το 2017, ο Γάλλος Ερίκ και η σύντροφός του Σοφί αποφάσισαν να γυρίσουν την πλάτη στη ζωή που είχαν μέχρι τότε.
«Αποκτήσαμε έναν γιο, νέες προτεραιότητες, διαφορετικές επιθυμίες», όπως εξηγούν στη γαλλική εφημερίδα «Le Figaro».
Η νεαρή μητέρα εγκατέλειψε την αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων. Ο σύζυγός της άφησε και αυτός τη δουλειά του, χωρίς όμως να απομακρυνθεί από το χώρο των επιχειρήσεων. Στην ηλικία των 40 ετών,πήραν πρόωρη σύνταξη. Έγιναν υποστηρικτές της λιτότητας.
«Αυτός ο τρόπος ζωής επηρεάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους στη Δύση, ειδικά στις ΗΠΑ. Στόχος: Η συσσώρευση κεφαλαίου όσο το δυνατόν γρηγορότερα, προκειμένου να αποσυρθούν από την ενεργό επαγγελματική δράση και να επιστρέψουν σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, μακριά από το άγχος και την πίεση», προσθέτει το γαλλικό άρθρο.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου