Οι σκύλοι έχουν συναισθήματα; Τι έχουν διαπιστώσει οι επιστήμονες;

Εάν ζείτε με ένα σκυλί γνωρίζετε ακριβώς πότε είναι ευτυχισμένο ή σε άσχημη κατάσταση. Έχουν όλες τις συμπεριφορές που δείχνουν ότι χαίρονται, λυπούνται, εκνευρίζονται.
Η επιστημονική κοινότητα έχει ασχοληθεί με διάφορα πειράματα, που έγιναν κατά καιρούς, και σήμερα παραδέχεται ότι οι σκύλοι έχουν συναισθήματα, ακόμα και οι επιστήμονες δεν μπορούν να μετρήσουν άμεσα αυτό που βιώνουν.
Οι άνθρωποι είχαν στενό δεσμό με τα εξημερωμένα σκυλιά εδώ και αιώνες. Στο λεξικό του 1764, ο Βολτέρος παρατήρησε: «Φαίνεται ότι η φύση έδωσε το σκυλί στον άνθρωπο για την υπεράσπισή του και για την ευχαρίστησή του. Από όλα τα ζώα είναι ο πιο πιστός: είναι ο καλύτερος φίλος που μπορεί να έχει».

Η έρευνα έχει δείξει ξανά και ξανά τη θετική επίδραση που μπορεί να έχει η ιδιοκτησία κατοικίδιων ζώων στη ζωή μας. Πράγματι, μια μελέτη με περίπου 1000 άτομα, διαπίστωσε ότι σε περιόδους συναισθηματικής δυσφορίας οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν πιο πιθανό να στραφούν στα σκυλιά τους από τις μητέρες, τους πατέρες, τα αδέλφια τους, τους καλύτερους φίλους τους ή τα παιδιά τους.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα σκυλιά είναι τώρα το πιο συνηθισμένο ζώο στη θεραπεία. Οι τετράποδοι φίλοι μας χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο ως συμμετέχοντες σε ποικίλα προγράμματα ψυχικής υγείας – προσφέροντας συντροφικότητα, παιχνίδια και αγάπη άνευ όρων.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Pets As Therapy (PAT) έχει περισσότερα από 5.000 ενεργά σκυλιά θεραπείας, τα οποία συναντούν περίπου 130.000 άτομα την εβδομάδα.
Στις ΗΠΑ, το American Kennel Club διαθέτει πρόγραμμα Therapy Dog που αναγνωρίζει έξι εθνικές οργανώσεις σκύλων θεραπείας και απονέμει επίσημους τίτλους σε σκύλους που έχουν εργαστεί για να βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων που έχουν επισκεφθεί.
Ο Σίγκμουντ Φρόιντ (Sigmund Freud) αναγνωρίζεται γενικά ως ο πρωτοπόρος της υποβοηθούμενης από σκύλους θεραπείας.
Κατά τη διάρκεια των ψυχοθεραπευτικών του συνεδριών στη δεκαετία του 1930, είχε δίπλα στο γραφείο του μια σκυλίτσα τσόου τσόου, η οποία ονομαζόταν Τζοφί.

Ο Φρόιντ είχε παρατηρήσει ότι οι ασθενείς του έγιναν πιο χαλαροί και ανοιχτοί στη διάρκεια μιας ψυχοθεραπείας με τη βοήθεια σκύλου, όταν η Τζοφί ήταν εκεί και τον βοηθούσε να αναπτύξει μια σχέση με αυτούς.
Αλλά η επίσημη αρχή της θεραπείας που υποστηρίζεται από ζώα συνδέεται γενικά με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ένα Γιορκσάιρ τεριέ, το οποίο ονομαζόταν Σμόκι, συνόδευε τον τότε υπουργό Άμυνας τον ΗΠΑ Γουίλιαμ Λιν (William Lynne) όταν επισκεπτόταν νοσοκομεία με τραυματίες.
Παρ ‘όλα αυτά, μόλις στη δεκαετία του 1960 έγινε η πρώτη τεκμηριωμένη μελέτη για την περίπτωση ενός σκύλου που δούλευε ως «συνθεραπευτής».

Ο Αμερικανός ψυχοθεραπευτής Μπόρις Λέβινσον (Boris M. Levinson) υποστήριξε ότι η παρουσία της σκυλίτσας του Τζινγκλ, προσέθεσε μια «νέα διάσταση στην παιδοψυχοθεραπεία».
Παρά την αντίθεση των συναδέλφων του, ο Levinson υπερασπίστηκε έντονα τη χρήση των σκύλων ως θεραπευτικά βοηθήματα.
Αλλά ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα σκυλιά είναι πολύ καλά στο να μας καταλαβαίνουν, δυστυχώς δεν συμβαίνει πάντα το αντίστροφο.
Ένα κλασικό παράδειγμα αυτού είναι όταν γίνεται ένα μικρό «ατύχημα» στο σπίτι και οι ιδιοκτήτες σκυλιών πιστεύουν ότι το κατοικίδιο ζώο τους φαίνεται ένοχο.

Αλλά για το συγκεκριμένο σκυλί, αυτή η ματιά δεν αποδεικνύει «ενοχή», αλλά είναι καθαρά βλέμμα υποταγής και είναι ένας τρόπος για να πει ο σκύλος «μην με πειράξετε», παρά μια ομολογία αταξίας.

Πηγή: IFL Science / Εικόνες Unsplash / Επιμέλεια Snoopit24