Στις 7 Οκτωβρίου τιμάται η μνήμη των δύο αγίων Σέργιου και Βάκχου. Η ιστορία τους και το μαρτύριο τους είναι στενά συνδεδεμένα με τη Συρία.
Ταξιδεύοντας στην έρημο της Συρίας και συγκεκριμένα στον βορινό δρόμο, που συνδέει την Παλμύρα με τον Ευφράτη, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός είχε χτίσει ένα από τα μεγάλα συνοριακά στρατόπεδα της ρωμαϊκής Συρίας. Εδώ μαρτύρησαν ο Σέργιος και ο Βάκχος, δύο Χριστιανοί στρατιωτικοί που δεν δέχτηκαν να απαρνηθούν την πίστη τους.
Ο τόπος απέκτησε μυθικές διαστάσεις, λόγω του μαρτυρίου, και ο Σέργιος –κυρίως αυτός, επειδή το όνομα του Βάκχου έφερε πολλές αρχαίες «αμαρτίες» – έγινε ο κατεξοχήν άγιος των φυλών της συριακής ερήμου.
Για να προφυλάξει και να εξυπηρετήσει τα πλήθη των προσκυνητών, που συνέρρεαν στο ερειπωμένο στρατόπεδο, ο Ιουστινιανός Α΄ οχύρωσε με ψηλό περίβολο τον πελώριο χώρο γύρω από το «μαρτύριον» του Σέργιου.
Ένα ακόμα μεγάλο έργο του κτίστη-αυτοκράτορα στο σύνορο του Ευφράτη. Έκτισε μνημειακές πύλες στις τέσσερις πλευρές του τείχους, ανοικοδόμησε την παλαιά εκκλησία και κατασκεύασε δεκάδες υπόγειες δεξαμενές, για να εξασφαλίσει πόσιμο νερό.
Η Σεργιούπολις, πόλη αφιερωμένη στον άγιο Σέργιο επέζησε όλων των επιδρομών έως την επέλαση των Μογγόλων. Κανείς δεν είχε τολμήσει, κανείς δεν είχε θελήσει, να τα βάλει με τον Άγιο της ερήμου.
Η Σεργιούπολις (στα δυτικά της Ράκκα) όπως και η Ζηνοβία (αρκετά πιο ανατολικά) βρίσκονται στα εδάφη που είχε καταλάβει το ΙΣΙΣ. Η τύχη των ιουστινιάνειων καστροπόλεων αγνοείται.
https://proskynitis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου