Γιατί τα ζωηρά παιδιά είναι και τα πιο ευτυχισμένα!

Έχει γνώμη για τα πάντα, αστείρευτη ενέργεια, και αν όχι όλες τις φορές, τις περισσότερες σας βασανίζει με το πείσμα του. Όσοι μεγαλώνουμε ένα ζωηρό παιδί αγωνιζόμαστε καθημερινά να διαχειριστούμε το πόσο αντιδραστικό μπορεί να γίνει και σκεφτόμαστε συνεχώς διαφορετικούς τρόπους για να το κάνουμε να συνεργαστεί. Και νιώθουμε άσχημα και υπεύθυνοι όταν οι γύρω μας, μάς κάνουν παρατήρηση για τη συμπεριφορά του.
Πράγματι είναι δύσκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί με τόσο έντονη προσωπικότητα, όμως, όπως λέει και αυτή η μαμά στο παρακάτω κείμενο τα ζωηρά παιδιά είναι αυτά που είναι αληθινά ευτυχισμένα.
«Ζωηρή. Πεισματάρα. Διαολάκι. Ανυπάκουη… Κατά καιρούς οι παραπάνω λέξεις έχουν χρησιμοποιηθεί σε πολλές περιπτώσεις για να περιγράψουν το κοριτσάκι μου.
Η κόρη μου θα τρέξει με όλη της τη δύναμη, θα σκαρφαλώσει και θα πηδήξει απ’ το πιο ψηλό σκαλοπάτι χωρίς να φοβάται ότι θα χτυπήσει. Είναι το παιδί που θα νευριάσει και θα φωνάξει και μετά από λίγο θα ξεχάσει τι ήταν αυτό που την ενόχλησε και θα γελάσει με την καρδιά της.
Διαλέγει μόνη της τα ρούχα της και ακόμα κι όταν της λέω ότι δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, εκείνη επιμένει στην επιλογή της.
Δοκιμάζει τον εαυτό της για να δει μέχρι που μπορεί να φτάσει. Ποιες είναι οι δυνατότητές της. Είναι αυθόρμητη και δεν θα διστάσει να χορέψει ακόμα και στη μέση της παιδικής χαράς αν το θελήσει.
Η κόρη μου όντως είναι ζωηρή και πεισματάρα και είναι εκείνη που μου δίδαξε τι θα πει υπομονή. Μου έμαθε από νωρίς ότι δεν είμαι τέλεια και ότι πρέπει να αγκαλιάσω τα λάθη μου για να μπορέσω να τη μεγαλώσω σωστά. Κι ας με εξαντλεί πολλές φορές! Όταν σκέφτομαι το χαμόγελο και το πόσο αυθεντική είναι δεν μπορώ να μη χαρώ.

Όταν τη βλέπω να έχει άποψη για όλα και να έχει το θάρρος της γνώμης της, δεν μπορώ να μην την θαυμάσω. Τώρα που είναι μικρή μπορεί η καθημερινότητα να είναι δύσκολη όμως ξέρω πως μεγαλώνοντας θα γίνει μια γυναίκα που δεν θα φοβηθεί να πατήσει στα πόδια της και να διεκδικήσει τα θέλω της.
Λένε ότι τα ζωηρά παιδιά μόνο μπελάδες δημιουργούν, όμως, διαφωνώ. Στα μάτια μου βλέπω αληθινά ευτυχισμένα παιδιά με δύναμη και θέληση που προσπαθούν να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Προσπαθούν να θέσουν τα όριά τους, να κατανοήσουν τα δικά μας (με συνεχή αμφισβήτηση, βέβαια) μόνο και μόνο γιατί θέλουν να αυτονομηθούν και να αγωνιστούν με τις δικές τους δυνάμεις.
Τα παιδιά που χαρακτηρίζονται ως ζωηρά, ανυπάκουα, πεισματάρικα μας ταλαιπωρούν πολύ όσο είναι μικρά. Μεγαλώνοντας όμως αυτό το ”ελάττωμα” γίνεται η μεγαλύτερη αρετή. Με την αγάπη, την υπομονή και την κατανόηση θα γίνει ένας ενήλικας με κριτική σκέψη, που δεν μπαίνει σε κανένα καλούπι και πατάει γερά στα πόδια του. Και αυτό είναι πραγματική ευτυχία.»

ΠΗΓΗ: www.mama365.gr