Eπιτ. Δικηγόρου, Προέδρου Εταιρείας Λογοτεχνών
Με τη δημιουργία του υλικού κόσμου συνυπάρχει και η έννοια του χώρου. Οι μεταβολές που συντελούνται στο χώρο δημιούργησαν την ανάγκη για ανακάλυψη της έννοιας του χρόνου.
Ο άνθρωπος από την εμφάνισή του στον πλανήτη σχετίζεται άμεσα με το χώρο που ζει, κινείται, αναπτύσσεται βιολογικά και πνευματικά και τέλος αφανίζεται.
Αυτά ακριβώς τα στάδια της εξελικτικής του πορείας στη γη, τον υποχρέωσαν να ανακαλύψει και ταυτόχρονα να δημιουργήσει τον ημερολογιακό χρόνο, για να έχει τη δυνατότητα ελέγχου των εξελίξεων στο χώρο.
«Χρόνος και χώρος είναι τα όργανα με τα οποία ο Θεός πραγματοποιεί το πανταχού παρών του, μέσα στον κόσμο και συλλαμβάνει ακαριαία τη ροή των πραγμάτων»(Νεύτων)
Δηλαδή ο Δημιουργός των πάντων είναι εκτός χώρου και χρόνου. Ο άνθρωπος σε μια συνεχή προσπάθεια ανά τους αιώνες κυριαρχείται από τη λαχτάρα να κατακτήσει τόσο το χώρο όσο και το χρόνο.
Σ’ αυτό το ανελέητο κυνηγητό αναλίσκεται σ’ ένα αγώνα πολύεδρο και πολυεπίπεδο, χωρίς περιθώρια ψυχικής ηρεμίας, γαλήνης, αυτοσυγκέντρωσης και δημιουργικής ενδοσκόπησης.
Έρμαιο της φενάκης που αποκαλούμε «καινούργιο χρόνο», ο άνθρωπος ,αυτάρεσκα επιθυμεί είτε να περιορίσει τις συνέπειές του, είτε να ελπίζει πως ο νέος, θα του προσφέρει κάτι το καινούργιο, κάτι το εντελώς διαφορετικό, κάτι που του λείπει και κάθε πρωτοχρονιά αυτή του την προσδοκία τη συνοδεύει με ευχές, σε συγγενείς και φίλους.
Καινούργιος χρόνος στην ουσία δεν υπάρχει. Ο επονομαζόμενος καινούργιος, είναι ανθρώπινο δημιούργημα, μια επινόηση σχεδιασμένη από τον ίδιο τον άνθρωπο, με βάση τις περιοδικά επαναλαμβανόμενες κινήσεις της γης γύρω από τον Ήλιο και τον άξονα της, με σκοπό την εξυπηρέτησή του.
Με τη δημιουργία του υλικού κόσμου συνυπάρχει και η έννοια του χώρου. Οι μεταβολές που συντελούνται στο χώρο δημιούργησαν την ανάγκη για ανακάλυψη της έννοιας του χρόνου.
Ο άνθρωπος από την εμφάνισή του στον πλανήτη σχετίζεται άμεσα με το χώρο που ζει, κινείται, αναπτύσσεται βιολογικά και πνευματικά και τέλος αφανίζεται.
Αυτά ακριβώς τα στάδια της εξελικτικής του πορείας στη γη, τον υποχρέωσαν να ανακαλύψει και ταυτόχρονα να δημιουργήσει τον ημερολογιακό χρόνο, για να έχει τη δυνατότητα ελέγχου των εξελίξεων στο χώρο.
«Χρόνος και χώρος είναι τα όργανα με τα οποία ο Θεός πραγματοποιεί το πανταχού παρών του, μέσα στον κόσμο και συλλαμβάνει ακαριαία τη ροή των πραγμάτων»(Νεύτων)
Δηλαδή ο Δημιουργός των πάντων είναι εκτός χώρου και χρόνου. Ο άνθρωπος σε μια συνεχή προσπάθεια ανά τους αιώνες κυριαρχείται από τη λαχτάρα να κατακτήσει τόσο το χώρο όσο και το χρόνο.
Σ’ αυτό το ανελέητο κυνηγητό αναλίσκεται σ’ ένα αγώνα πολύεδρο και πολυεπίπεδο, χωρίς περιθώρια ψυχικής ηρεμίας, γαλήνης, αυτοσυγκέντρωσης και δημιουργικής ενδοσκόπησης.
Έρμαιο της φενάκης που αποκαλούμε «καινούργιο χρόνο», ο άνθρωπος ,αυτάρεσκα επιθυμεί είτε να περιορίσει τις συνέπειές του, είτε να ελπίζει πως ο νέος, θα του προσφέρει κάτι το καινούργιο, κάτι το εντελώς διαφορετικό, κάτι που του λείπει και κάθε πρωτοχρονιά αυτή του την προσδοκία τη συνοδεύει με ευχές, σε συγγενείς και φίλους.
Καινούργιος χρόνος στην ουσία δεν υπάρχει. Ο επονομαζόμενος καινούργιος, είναι ανθρώπινο δημιούργημα, μια επινόηση σχεδιασμένη από τον ίδιο τον άνθρωπο, με βάση τις περιοδικά επαναλαμβανόμενες κινήσεις της γης γύρω από τον Ήλιο και τον άξονα της, με σκοπό την εξυπηρέτησή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου