(της Δασκάλας Χαράς Νικοπούλου)
Είμαι παιδί του ’74… Όχι μη γελιέσαι Έλληνα…
Δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου… δεν γεννήθηκα 17 Νοεμβρίου…
Τη μέρα που γεννιόμουνα χανόταν για εμένα Έλληνες λοκατζήδες… εκεί στον τύμβο της Μακεδονίτισσας…
22 Ιουλίου 1974… Ελλάδα είμαι δημιούργημά σου…
Μου είπες πως είμαι… τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα…
Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολιτικοί της…
Είμαι παιδί του ’74… Όχι μη γελιέσαι Έλληνα…
Δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου… δεν γεννήθηκα 17 Νοεμβρίου…
Τη μέρα που γεννιόμουνα χανόταν για εμένα Έλληνες λοκατζήδες… εκεί στον τύμβο της Μακεδονίτισσας…
22 Ιουλίου 1974… Ελλάδα είμαι δημιούργημά σου…
Μου είπες πως είμαι… τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα…
Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολιτικοί της…