Η ζωή στη Γη ξεκίνησε στην ανατολική Μεσόγειο. Μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, Ισραηλινοί γεωλόγοι ανακάλυψαν τα υπολείμματα του αρχαιότερου ωκεάνιου φλοιού στη Γη, που εκτιμούν ότι χρονολογείται πριν από 340.000.000 χρόνια, όσο δηλαδή ήταν ακόμη σε εξέλιξη η διαμόρφωση της μορφολογίας της επιφάνειας του πλανήτη μας, προτού διασπαστεί η Παγγαία (η ηπειρωτική επιφάνεια από την οποία σχηματίστηκαν οι σημερινές ήπειροι) και περίπου όταν αναδύθηκαν από το υγρό στοιχείο τα πρώτα αμφίβια.
Με τη βοήθεια μαγνητικών αισθητήρων που «σκανάρισαν» τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, οι ερευνητές του πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν, υπό τον γεωλόγο δρα Ρόι Γκρανότ, εντόπισαν μια μεσοωκεάνια ράχη που περικλείει λεκάνη επιφάνειας περίπου 60.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Υποστηρίζουν ότι ο φλοιός σε αυτήν την περιοχή, που βρίσκεται κάτω από τον βυθό της σημερινής θαλάσσιας περιοχής της ανατολικής Μεσογείου, είναι κατά 50.000.000 έτη παλαιότερος της αρχαίας θάλασσας της Τηθύος. Δηλαδή της μεγάλης εσωτερικής θάλασσας που προϋπήρχε της Μεσογείου και είχε σχηματιστεί (πολύ πριν από τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό) όταν οι κινήσεις των τεκτονικών πλακών προκάλεσαν βύθιση ηπειρωτικής επιφάνειας με εισχώρηση υδάτων από τη σημερινή περιοχή του Γιβραλτάρ. Η αρχαία αυτή θάλασσα εξατμίστηκε προτού πλημμυρίσει και πάλι όταν άρχισε να διασπάται η Παγγαία (η οποία «καταστάλαξε» μορφολογικά πριν από 320.000.000 χρόνια) και διαμορφώθηκε η λεγόμενη Λεκάνη του Ηροδότου.
Εφόσον η θεωρία των Ισραηλινών επιστημόνων ευσταθεί, ο ωκεάνιος φλοιός κάτω από τον βυθό της σημερινής Μεσογείου νοτιοανατολικά της Κρήτης, νοτιοδυτικά της Κύπρου και βόρεια της Αιγύπτου σχηματίστηκε την εποχή που τα πρώτα αμφίβια έκαναν την εμφάνισή τους στον πλανήτη.
Στους ωκεανούς της Γης συντελείται σε βάθος εκατομμυρίων ετών μια συνεχής ανακύκλωση, καθώς ο φλοιός εισχωρεί και βυθίζεται στον μανδύα στις λεγόμενες ζώνες καταβύθισης, για να αναδυθεί ξανά εκατομμύρια έτη αργότερα. Για τον λόγο αυτό ο βυθός των θαλασσών που δεν υπερβαίνει σε ηλικία τα 200.000.000 έτη δεν μπορεί να φωτίσει την επιστημονική έρευνα στα βάθη της δημιουργίας του πλανήτη.
Από την
Κατερίνα Στυλιανέα
Με τη βοήθεια μαγνητικών αισθητήρων που «σκανάρισαν» τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, οι ερευνητές του πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν, υπό τον γεωλόγο δρα Ρόι Γκρανότ, εντόπισαν μια μεσοωκεάνια ράχη που περικλείει λεκάνη επιφάνειας περίπου 60.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Υποστηρίζουν ότι ο φλοιός σε αυτήν την περιοχή, που βρίσκεται κάτω από τον βυθό της σημερινής θαλάσσιας περιοχής της ανατολικής Μεσογείου, είναι κατά 50.000.000 έτη παλαιότερος της αρχαίας θάλασσας της Τηθύος. Δηλαδή της μεγάλης εσωτερικής θάλασσας που προϋπήρχε της Μεσογείου και είχε σχηματιστεί (πολύ πριν από τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό) όταν οι κινήσεις των τεκτονικών πλακών προκάλεσαν βύθιση ηπειρωτικής επιφάνειας με εισχώρηση υδάτων από τη σημερινή περιοχή του Γιβραλτάρ. Η αρχαία αυτή θάλασσα εξατμίστηκε προτού πλημμυρίσει και πάλι όταν άρχισε να διασπάται η Παγγαία (η οποία «καταστάλαξε» μορφολογικά πριν από 320.000.000 χρόνια) και διαμορφώθηκε η λεγόμενη Λεκάνη του Ηροδότου.
Εφόσον η θεωρία των Ισραηλινών επιστημόνων ευσταθεί, ο ωκεάνιος φλοιός κάτω από τον βυθό της σημερινής Μεσογείου νοτιοανατολικά της Κρήτης, νοτιοδυτικά της Κύπρου και βόρεια της Αιγύπτου σχηματίστηκε την εποχή που τα πρώτα αμφίβια έκαναν την εμφάνισή τους στον πλανήτη.
Στους ωκεανούς της Γης συντελείται σε βάθος εκατομμυρίων ετών μια συνεχής ανακύκλωση, καθώς ο φλοιός εισχωρεί και βυθίζεται στον μανδύα στις λεγόμενες ζώνες καταβύθισης, για να αναδυθεί ξανά εκατομμύρια έτη αργότερα. Για τον λόγο αυτό ο βυθός των θαλασσών που δεν υπερβαίνει σε ηλικία τα 200.000.000 έτη δεν μπορεί να φωτίσει την επιστημονική έρευνα στα βάθη της δημιουργίας του πλανήτη.
Από την
Κατερίνα Στυλιανέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου