Σύμφωνα με άρθρο που δημοσίευσαν στο επιστημονικό έντυπο Science Advances, εξηγούν ότι στους ανθρώπους και τα περισσότερα θηλαστικά, τα τελομερή (οι προστατατευτικές δομές στα άκρα των χρωμοσωμάτων) κονταίνουν με την πάροδο της ηλικίας, προκαλώντας αποδόμηση των κυττάρων που τελικά συντελεί σε ιστολογικό εκφυλισμό και τελικά θάνατο.
«Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για τις νυχτερίδες του είδους Myotis», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια Έμμα Τίλινγκ, καθηγήτρια Βιολογίας του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Δουβλίνου.
Οι συγκεκριμένες νυχτερίδες ζουν περίπου 37 χρόνια, ενώ θα έπρεπε να ζουν μόνο τέσσερα χρόνια με βάση το μέγεθος τους. Και αυτό αποδίδεται στο γεγονός ότι τα τελομερή τους δεν κονταίνουν με την πάροδο της ηλικίας.
Για να διαπιστώσουν πως οι νυχτερίδες Myotis διατητούν τα τελομερή τους, οι ερευνητές μελέτησαν το γονιδίωμα τους και το συνέκριναν με αυτό 52 άλλων θηλαστικών, επικεντρώνοντας την προσοχή τους σε 225 γονίδια που σχετίζονται με την διατήρηση των τελομερών.
«Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι μακρόβιες νυχτερίδες έχουν καλύτερους μηχανισμούς για την πρόληψη και επανόρθωση της κυτταρικής βλάβης που προκαλεί η γήρανση. Συγκεκριμένα, δύο γονίδιο, τα ATM και SETX, μπορεί να είναι υπεύθυνα γι' αυτό. Φαίνεται λοιπόν ότι οι νυχτερίδες έχουν αναπτύξει έναν μοναδικό μηχανισμό επιμήκυνσης των χρωμοσωμάτων τους χωρίς να προκαλείται καρκίνος στον οργανισμό τους», εξηγεί η Δρ Τίλινγκ.
Και σημειώνει ότι «πρέπει να διερευνήσουμε περαιτέρω το θέμα για να δούμε πως οι νυχτερίδες μένουν υγιείς καθώς ο χρόνος περνά». Σε κάθε περίπτωση τα ευρήματα είναι το πρώτο βήμα για την καλύτερη κατανόηση των μοριακών μηχανισμών πίσω από τη μακροζωία. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τελικά θα μπορέσουν να ανακαλύψουν τρόπους επιβράδυνσης της γήρανσης και επέκτασης του προσδόκιμου ζωής των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου