Η γιαγιά Ειρήνη, όπως την ξέρουν όλοι, αγαπά τόσο πολύ τον τόπο όπου γεννήθηκε και πέρασε σχεδόν όλη τη ζωή της, που δεν θέλησε ποτέ να φύγει. Αντιθέτως, έμεινε να φυλάει Θερμοπύλες, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει λόγω της ηλικίας της και τη μοναξιά. Οπως λέει η ίδια, η ζωή στο νησί την κρατά σε εγρήγορση, γιατί έχει πάντα να ασχοληθεί με κάτι, είτε αυτό είναι τα λουλούδια της είτε τα περιβόλια ή τα ζώα της. Ωστόσο η γιαγιά Ειρήνη πηγαίνει κατά διαστήματα στην Υδρα όπου μένουν η κόρη και ο γιος της, καθώς τα χρόνια έχουν αρχίσει να τη βαραίνουν. Αλλες φορές, πάλι, έρχεται η κόρη της Μαρία για να περάσει κάποιες μέρες μαζί της.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, ειδικά τον χειμώνα, είναι η μοναξιά. Από τον Απρίλιο και έπειτα το νησάκι έχει σχεδόν καθημερινά κόσμο που έρχεται για μπάνιο, θαλάσσια σπορ και περπάτημα, οπότε όλο και κάποιος θα περάσει από το σπίτι της. Σημειώνεται ότι πριν από αρκετά χρόνια ο Δοκός είχε κάποιους μόνιμους κατοίκους. Μάλιστα, στην απογραφή του 2011 είχαν δηλωθεί 18 κάτοικοι, αλλά πλέον η κυρία Ειρήνη είναι η μοναδική που μπορεί να χαρακτηριστεί μόνιμη κάτοικος. Στο νησί υπάρχουν ίχνη ζωής από την Εποχή του Χαλκού, ενώ σήμερα έχει κηρυχθεί αδόμητη ζώνη λόγω του πλήθους των αρχαιολογικών ευρημάτων.
πηγή
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει, ειδικά τον χειμώνα, είναι η μοναξιά. Από τον Απρίλιο και έπειτα το νησάκι έχει σχεδόν καθημερινά κόσμο που έρχεται για μπάνιο, θαλάσσια σπορ και περπάτημα, οπότε όλο και κάποιος θα περάσει από το σπίτι της. Σημειώνεται ότι πριν από αρκετά χρόνια ο Δοκός είχε κάποιους μόνιμους κατοίκους. Μάλιστα, στην απογραφή του 2011 είχαν δηλωθεί 18 κάτοικοι, αλλά πλέον η κυρία Ειρήνη είναι η μοναδική που μπορεί να χαρακτηριστεί μόνιμη κάτοικος. Στο νησί υπάρχουν ίχνη ζωής από την Εποχή του Χαλκού, ενώ σήμερα έχει κηρυχθεί αδόμητη ζώνη λόγω του πλήθους των αρχαιολογικών ευρημάτων.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου