Η «μεταμόρφωση» του Αποστόλη Τότσικα σε Ιησού Χριστό για τη νέα του ταινία

«Αυτό που ήξερα από την αρχή στη δουλειά ήταν ότι δεν θέλω να επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα. Το έλεγα στους σκηνοθέτες και σιγά-σιγά το έχτισα…».
Αυτά τα λόγια του Αποστόλη Τότσικα πριν από μερικούς μήνες επαληθεύονται από το νέο του -κινηματογραφικό- βήμα.
Ενα βήμα πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα: ένας ρόλος που δοκιμάζει τις δυνάμεις του στην υποκριτική και δείχνει μια άλλη πλευρά του ταλέντου του.
Ο Αποστόλης Τότσικας θα πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Το Δείπνο του Βοσκού» και θα ενσαρκώσει τον Ιησού Χριστό (μαζί του, ο Κωστής Σαββιδάκης και η Ιωάννα Παππά). Η μεταμόρφωσή του για τον ρόλο, εντυπωσιακή.
Μέσα από φωτογραφίες, πήραμε μια πολύ μικρή γεύση από το κινηματογραφικό εγχείρημα που θέλει να ταξιδέψει στα φεστιβάλ του κόσμου: ο δημιουργός του, Γιάννης Στραβόλαιμος μιλά στην BOVARY αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες.
«Έχω γράψει το σενάριο της ταινίας αυτής (Το Δείπνο του Βοσκού – The Shepherd) η οποία είναι μία ταινία μικρού/μεσαίου μήκους (35 με 45 λεπτά) και τα γυρίσματά της δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα.
Πρόκειται για αληθινή ιστορία από το Γεροντικό. Η εν λόγω ταινία θα σταλεί στα Φεστιβάλ Καννών, Βερολίνου, Βανκούβερ, Λισαβόνας, Πράγας και γενικά σε αρκετά γνωστά διεθνή αλλά και ελληνικά φεστιβάλ κινηματογράφου. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να υπάρξει θέμα με την Εκκλησία, καθώς η ενσάρκωση του Ιησού από τον Αποστόλη είναι απολύτως σύμφωνη με το πραγματικό περιστατικό και δεν προσβάλει ούτε κατ’ελάχιστον τα Θεία.
Το σενάριο έχει ελεγχθεί από γνωστό ιερομόναχο και έχουμε και σύμβουλο, άλλον ιερέα. Πρόκειται για πολύ καλή ιστορία. Η ταινία έχει πολύ απαιτητική φωτογραφία, οπτικά εφέ και πολύ, πολύ απαιτητικές ερμηνείες. Θα φτιάξω και μία καμπάνια crowd funding ώστε να συγκεντρωθεί ένα ασφαλές budget (το Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου σαφώς δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει το 100% μιας παραγωγής).

 

Υπόθεση:

Η ταινία βασίζεται στο πραγματικό περιστατικό από το Γεροντικό, ενός καλοκάγαθου βοσκού που συνέφαγε με τον ίδιο Τον Χριστό. Σύμφωνα με το εν λόγω περιστατικό, ένας βοσκός, ο Μαυρογένης, κατεβαίνει μία μέρα στην Εκκλησία του χωριού και ακούει το κύρηγμα του Ιερέα της ενορίας, ο οποίος μιλάει για τον ίσιο δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι πιστοί, χωρίς να λοξοδρομούν ποτέ. Αν, όντως, ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον ίσιο δρόμο, θα φτάσουν στον Παράδεισο και θα συναντήσουν τον Θεό. Έτσι, λοιπόν, ο Μαυρογένης, αγαθός και απονήρευτος στην ψυχή, όπως είναι, λαμβάνει τοις μετρητοίς τα λόγια του Ιερέα και ξεκινάει ένα ταξίδι χωρίς να λοξοδρομήσει πουθενά.
Όταν βρίσκει, μάλιστα, κάποιο εμπόδιο μπροστά του, προτιμά να σκαρφαλώσει για να το υπερπηδήσει παρά να αλλάξει δρόμο προκειμένου να το αποφύγει. Όταν του τελειώνουν τα τρόφιμα και όντας κατάκοπος από την κούραση, βλέπει από μακριά ένα Μοναστήρι, το οποίο για καλή του τύχη είναι ακριβώς πάνω στο δρόμο του.
Οι Μοναχοί τον περιποιούνται και αφού τους εξηγεί που πηγαίνει, τον προτρέπουν, με τη σειρά τους, να κάτσει να ξεκουραστεί λίγο και αμέσως μετά θα του δώσουν οι ίδιοι τρόφιμα και εφόδια για να συνεχίσει το ταξίδι του. Όταν ο Μαυρογένης, όμως, βλέπει κρεμασμένο από τον Σταυρό τον Ιησού, στεναχωριέται πάρα πολύ.
πηγή