Οι εικαστικοί καλλιτέχνες ζουν στα όρια της φτώχειας

Σύμφωνα με σχετική έρευνα στερούνται βασικών υλικών αγαθών και αναγκάζονται να κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να επιβιώσουν.
Τροφοδοτούν την σύγχρονη ελληνική τέχνη με την έμπνευση και τις δημιουργίες τους, προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό, δίνουν ζωή και χρώμα στους δημόσιους χώρους παρόλα αυτά δεν μπορούν να ζήσουν…! Ο λόγος για τους εγχώριους εικαστικούς καλλιτέχνες η πλειοψηφία των οποίων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και του Μητροπολιτικού Οργανισμού Μουσείων Εικαστικών Τεχνών Θεσσαλονίκης (MOMus), στερούνται βασικών υλικών αγαθών στην καθημερινότητά τους.
Ως βασικοί λόγοι του εξαιρετικά χαμηλού βιωτικού επιπέδου της συγκεκριμένης ομάδας καλλιτεχνών, σε αντίθεση με το μορφωτικό τους επίπεδο που είναι σε γενικές γραμμές υψηλό, αναδεικνύονται, μέσα από την εν λόγω έρευνα, το ασφαλιστικό – οι περισσότεροι είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν ανασφάλιστοι -, το φορολογικό καθεστώς, η περιορισμένη πρόσβαση σε χρηματοδότηση, οι υψηλές προμήθειες των γκαλερί αλλά και η έλλειψη στήριξη από την πολιτεία.

Προμήθεια από 35% έως 55% αξιώνουν,
σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, οι ελληνικές γκαλερί

Για να μιλήσουμε με αριθμούς, από τα 591 άτομα ηλικίας από 32 έως 57 ετών που συμμετείχαν στην έρευνα, η οποία διεξήχθη κατά την περίοδο 2016 – 2018, κατά κύριο λόγο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό, από 75% έως 91%, δήλωσε πως δυσκολεύεται να καλύψει τα πάγια έξοδα διαβίωσής του ενώ υπάρχει κι ένα ποσοστό υψηλότερο του 30% που ζει στερούμενο βασικών υλικών αγαθών. Η συντριπτική πλειοψηφία των εικαστικών καλλιτεχνών, πάντως, συμφωνεί πως οι συνθήκες του κλάδου τους είναι κατά πολύ χειρότερες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα αφορά στην τιμολόγηση των εικαστικών έργων ένα 40% των οποίων πωλείται 500 ευρώ μάξιμουμ ενώ οι τιμές των υπολοίπων ξεκινούν από 500 ευρώ και φθάνουν τα 2.500 ευρώ. Στα παραπάνω νούμερα, βεβαίως, προστίθεται και η προμήθεια των εγχώριων γκαλερί η οποία, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της έρευνας, κινείται μεταξύ 35% και 55% του συνολικού κέρδους της εκάστοτε έκθεσης που φιλοξενούν.
Είναι σαφές από τα παραπάνω νούμερα πως το να δηλώνει κανείς εικαστικός καλλιτέχνης συνεπάγεται με συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας και ανασφάλειας. Γι' αυτό εξάλλου και είναι μόνον λίγοι - ,μόλις το 24% - εκείνοι που βιοπορίζονται από την τέχνης τους. Οι υπόλοιποι έχουν αναγκαστεί να κάνουν δεύτερη ακόμη και τρίτη δουλειά προκειμένου να εξασφαλίσουν τα προς το ζην!
πηγή