Ως μέλος της επιτροπής για το κυκλοφοριακό του Συμβουλίου Εμπορίου της Οκλαχόμα Σίτι στα 1930, ζητήθηκε από τον Magee ιδέες για να βελτιωθεί το πρόβλημα με το παρκάρισμα στο κέντρο.
Με τη συνεχώς αυξανόμενη δημοτικότητα των αυτοκινήτων, οι εργοδότες που είχαν τις επιχειρήσεις τους στο κέντρο έβλεπαν ότι το προσωπικό τους έπιανε όλα τα πάρκινγκ και δεν άφηναν μέρος να παρκάρουν οι πελάτες, οι οποίοι με τη σειρά τους, επειδή δεν έβρισκαν να παρκάρουν, προτιμούσαν επιχειρήσεις με καλύτερα μέρη για παρκάρισμα.
Μετά από πολλή σκέψη, ο Magee σκέφτηκε μια έξυπνη ιδέα που θα εξαγρίωνε από τότε του οδηγούς για πάντα: να χρεωθεί το παρκάρισμα. Μια συσκευή μέτρησης του χρόνου που θα λειτουργούσε με κέρμα θα αποτελούσε κέρδος για την πόλη. Είτε κάποιος θα πλήρωνε παραπάνω για να παρκάρει το αυτοκίνητό του, ή θα το μετακινούσε και έτσι θα άδειαζε χώρος για να παρκάρουν οι πελάτες. Φυσικά υπήρχε και τρίτη επιλογή: Παρκάρεις, δεν πληρώνεις και δέχεσαι κλήση, κάτι που και πάλι είναι πηγή εσόδων για την πόλη.
Παρά την απογοήτευση των ντόπιων αυτοκινητιστών, η ιδέα του Magee εγκρίθηκε. Η συσκευή έκανε το ντεμπούτο της στην Οκλαχόμα Σίτι στις 16 Ιουλίου του 1935, με χρέωση 5 λεπτά/ώρα (σχεδόν 0,80 σημερινά δολάρια). Κάποιοι πίστευαν ότι είναι άδικο να πληρώνει κανείς για να παρκάρει σε δημόσιο χώρο, αλλά λόγω του αποτελέσματος συμφώνησαν.
Μετά την επιτυχία του παρκόμετρου στην Οκλαχόμα, δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να εξαπλωθούν σε όλες τις ΗΠΑ. Μέχρι τις αρχές του 1940, υπήρχαν πάνω από 140.000 παρκόμετρα σε όλες τις ΗΠΑ. Ο Magee, μετά τη χορήγηση του διπλώματος ευρεσιτεχνίας το 1938, άρχισε να χρεώνει τις πόλεις 25 δολάρια για κάθε παρκόμετρο (365 σε σημερινά δολάρια). Η συσκευή του παρέμεινε ίδια για σχεδόν 40 χρόνια.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου