«Καλό βόλι!»Η περίφημη ευχή που βαστάει από Τουρκοκρατίας

ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ! Η περίφημη ευχή που βαστάει από Τουρκοκρατίας. Μια ευχή που ήταν η τελευταία που αντάλλασσαν οι σκλαβωμένοι Έλληνες πριν αρχινίσει κάποια μάχη ή κάποια συμπλοκή με Οθωμανικά ασκέρια. Το περίεργο και απρόσμενο με τούτη την ευχή είναι πως δεν σημαίνει κι αυτό που μας έρχεται στο μυαλό. Δηλαδή, να εύχονται στους συναγωνιστές τους καλό βόλι με την λογική να πετύχουν όσους περισσότερους εχθρούς μπορούν. Το αντίθετό μάλιστα. Εύχονται καλό βόλι ώστε το βόλι που θα τους πετύχει να είναι καλής ποιότητας και να έχουν γρήγορο και ανώδυνο θάνατο!
Μια ευχή βγαλμένη από τα ένδοξα χρόνια των πολεμιστών του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Λεωνίδα.
Τα βόλια που χρησιμοποιούσαν την περίοδο της Τουρκοκρατίας αλλά και του Αγώνα ήταν από μολύβι. Το μολύβι μερικές φορές ήταν κακής ποιότητας και αν το βόλι χτυπούσε σε κόκκαλο θρυμματίζονταν και ο θάνατος ήταν αργός (δυο με τρεις ημέρες) και επώδυνος. Πραγματικό βασανιστήριο για όποιον τύγχαινε τέτοιο βόλι.
Για τον λόγο αυτό συναντάμε και την παραλλαγή της ευχής ώς «Καλό μολύβι».
Έτσι, τα παλληκάρια πριν ριχτούν στην μάχη εύχονταν ''Καλό βόλι'', εννοώντας το βόλι που θα τους πετύχει να είναι καλό και να πεθάνουν ένδοξα και γρήγορα στο πεδίο της μάχης.
Κείμενο: Μωραΐτες εν Χορώ
Φωτογραφία: Το βόλι που τραυμάτισε θανάσιμα τον Μ. Μπότσαρη και μέρος από το ματωμένο κεφαλόδεσμο του αγωνιστή.