Στὴν ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου Notre Dame τῶν ΗΠΑ συμμετεῖχαν 110 ἐθελοντὲς, μὲ μέσο ὄρο ἡλικίας τὰ 31 χρόνια. Οἱ ἐπιστήμονες προέτρεψαν τοὺς μισοὺς συμμετέχοντες νὰ ἀποφύγουν τὰ ψέματα γιὰ ἕνα διάστημα 10 ἑβδομάδων. Τοὺς ἐνθάρρυναν, ἀντ’ αὐτοῦ, νὰ ἀπαντοῦν μὲ εἰλικρίνεια στὶς ἐρωτήσεις ποὺ τοὺς θέτουν ἢ νὰ προτιμοῦν νὰ μὴν ἀπαντήσουν, ὥστε νὰ μὴν ἀναγκαστοῦν νὰ ποῦν ψέματα. Στὸ ἄλλο μισὸ γκροὺπ, δόθηκε ἡ ἐλευθερία νὰ ψεύδεται.
Στὸ τέλος κάθε ἑβδομάδας, οἱ συμμετέχοντες ἀπαντοῦσαν σὲ ἐρωτηματολόγια τῶν ἐπιστημόνων σχετικὰ μὲ τὴν κατάσταση τῆς πνευματικῆς καὶ σωματικῆς τους ὑγείας. Ἐπίσης, ἔπρεπε νὰ ἀπαντήσουν σὲ ἐρωτήματα, σχετικὰ μὲ τὸ πόσο συχνὰ εἶπαν ψέματα στὸ διάστημα ποὺ μεσολάβησε. Γιὰ νὰ ἐλέγξουν ἂν δίνονται εἰλικρινεῖς ἀπαντήσεις, οἱ ἐπιστήμονες ἔκαναν χρήση ἀνιχνευτῶν ψεύδους.
Ἡ ἀλήθεια ὡς… παυσίπονο
Ἡ ἐπιστήμονας Ἀνίτα Κέλι καὶ οἱ συνάδελφοί της, ἔπειτα ἀπὸ στατιστικὴ ἀξιολόγηση τῶν στοιχείων ποὺ προέκυψαν, διαπίστωσαν ὅτι οἱ ἐθελοντὲς ποὺ ἀπέφυγαν τὰ ψέματα, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἔρευνας, δήλωναν πιὸ ἱκανοποιημένοι ἀπὸ τὴ ζωή τους καὶ εἶδαν βελτίωση στὴ σχέση τους μὲ τὸν σύντροφο ἢ τὴ σύντροφό τους.Οἱ θετικὲς ἐπιδράσεις τῆς ἀλήθειας δὲν περιορίστηκαν μόνο σὲ ψυχολογικὸ ἐπίπεδο. Οἱ ἐθελοντὲς ποὺ περιόρισαν τὰ ψέματα στὴν καθημερινότητά τους παρατήρησαν καὶ σωματικὴ εὐεξία ἢ ὑποχώρηση ἐνοχλήσεων, ὅπως ὁ πονοκέφαλος.
Οἱ ἐπιστήμονες θεωροῦν, ὅτι τὸ στρὲς ποὺ ἐμφανίζει κάποιος ὅταν ψεύδεται ἔχει ἀρνητικὲς συνέπειες στὸν ἀνθρώπινο ψυχισμό, οἱ ὁποῖες δὲν ἀποκλείεται νὰ ἔχουν στὴ συνέχεια ἀντίκτυπο στὴ σωματικὴ ὑγεία.
Ἡ ἐν λόγῳ ἔρευνα περνᾶ, σύμφωνα μὲ τοὺς ἐπιστήμονες, ἕνα ἐνθαρρυντικὸ μήνυμα. «Οἱ περισσότεροι συμμετέχοντες, ποὺ ἔπαψαν πράγματι νὰ ψεύδονται, ἐπιβραβεύτηκαν γι’ αὐτό», λέει συνοψίζοντας ἡ ἐπικεφαλῆς τῆς ἔρευνας Ἀνίτα Κέλι. Τὸ παραπάνω πόρισμα ἀποτελεῖ ἀναμφίβολα ἕνα ἐπιπλέον ἰσχυρὸ κίνητρο γιὰ νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια.
Πηγή: agiazoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου