Η θυσία του πυροσβέστη που όλοι μας θα ξεχάσουμε

Ο 33χρονος πυροσβέστης (ένα μήνα πριν είχε αρραβωνιαστεί) που έχασε τη ζωή του χθες το βράδυ στη πυρκαγιά στο Παλαιό Φάληρο απέδειξε ότι για την πλειοψηφία των ανθρώπων που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας και στις ΕΔ, το καθήκον -την κρίσιμη στιγμή- υπερτερεί ακόμη και αυτού του αισθήματος επιβίωσης που σε κάθε άνθρωπο αυτόματα ενεργοποιείται, όταν κινδυνεύει.
Ο πυροσβέστης θα μπορούσε να είχε κάνει πίσω. Να μην ανέβει ποτέ εκείνα τα λίγα σκαλιά που τελικά τον οδήγησαν στο θάνατο. Κανείς δεν θα τον κατηγορούσε. Δεν το σκέφτηκε στιγμή . Είχε εντοπίσει την άτυχη γυναίκα και δεν πρέπει ούτε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου να σκέφθηκε να κάνει πίσω, αφήνοντας μια ανθρώπινη ψυχή να χαθεί. Έφυγαν μαζί αφού οι φλόγες και ο καπνός αποδείχτηκαν ανίκητες.
Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε πως αυτός ο άνθρωπος ζούσε, πως αξιολογούσε -ειδικά τα τελευταία χρόνια- η πολιτεία την δουλειά και την αποστολή του. Ας κάνουμε όλοι μας ,ο καθένας ξεχωριστά , την αυτοκριτική του όταν στην καθημερινή ασφαλή -χάρη σε τέτοιους ανθρώπους- ζωή μας κάνουμε ατυχές …χιούμορ χαρακτηρίζοντας τους πυροσβέστες ,τους αστυνομικούς ,τους λιμενικούς και τους στρατιωτικούς δημοσίους υπαλλήλους που απλά …επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό. Κάποιοι πολιτικοί φωστήρες τους είπαν αντιπαραγωγικούς . Μόνο που αυτοί σε μια στιγμή της ζωής τους δικαιολογούν με το παραπάνω τα ψίχουλα που λαμβάνουν ως μισθό. Δυστυχώς όμως πολλές φορές αυτή τη στιγμή την πληρώνουν με την ίδια τους τη ζωή, αφήνοντας πίσω οικογένειες που σε λίγες ώρες όλοι εμείς οι “ασφαλείς” πολίτες και πολύ περισσότερο οι πολιτικοί θα τις ξεχάσουμε…

ΠΗΓΗ