Οικονομολόγοι και τεχνοκράτες υπέρ της δραχμής

Μετά από απάνθρωπες θυσίες, που επιβλήθηκαν στον ελληνικό λαό επί περίπου 6 χρόνια, το χρέος σκαρφάλωσε και αντιπροσωπεύει σήμερα 180% του ΑΕΠ (έναντι 120%, αντίστοιχα στην αρχή της κρίσης). Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι βιώσιμο. Αυτή η τραγική εξέλιξη οφείλεται στο πρόγραμμα που επέβαλε η τρόικα και του οποίου η πλήρης αποτυχία συρρίκνωσε το ΑΕΠ κατά 26% μεταξύ του 2008 και του 2015. Καμία χώρα σε περίοδο ειρήνης δεν υπέστη αυτής της έκτασης καταστροφή. Η επίσημη ανεργία αγγίζει 27% του ενεργού πληθυσμού. Η ακραίας μορφής λιτότητα, έμμονη επιλογή του διευθυντηρίου της ΕΕ, που στοχεύει άμεσα στη σταθερότητα του ευρώ, ρήμαξε την ελληνική οικονομία, και ταυτόχρονα βύθισε σε μόνιμη ύφεση και σε ισορροπία υποαπασχόλησης ολόκληρη την Ευρώπη. Δυστυχώς, η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε ως πρώτο πειραματόζωο. Οι γραμμές αυτές γράφονται τη στιγμή που η διαπραγμάτευση συνεχίζεται, ανάμεσα στη νέα ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και στους δανειστές. Η απαίτηση της τρόικας για ακόμη πιο απάνθρωπα μέτρα, τα οποία ωστόσο ουδόλως διασφαλίζουν την αποπληρωμή του χρέους, εντείνουν την εξαθλίωση του λαού, και είναι απαράδεκτη, εγκληματική και χωρίς δικαιολογία. Διότι, από τη στιγμή που τα μέτρα που επιβάλλονται στην ελληνική οικονομία οδηγούν σε συνεχή πτώση του ΑΕΠ, σε άνοδο της ανεργίας και σε αφόρητη, κάτω από αυτές τις συνθήκες, κατάρρευση των δημοσίων εσόδων, είναι σαφές ότι το παράλογο αυτό σχήμα της ασφυκτικής λιτότητας θα έπρεπε, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό να εγκαταλειφθεί. Με πλήρη συνείδηση των κινδύνων και των περιπλοκών που συνδέονται με την έξοδο από την ευρωζώνη –γεγονός χωρίς προηγούμενο- θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι η παραμονή σε αυτό δεν προσφέρει, δυστυχώς, λύση. Η ελληνική οικονομία έχει ρημαχτεί και πρέπει κατεπειγόντως να προσφύγει σε πρόγραμμα ανασυγκρότησης και ανάπτυξης. Η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου δεν είναι δυνατή με τις σταγόνες ρευστότητας που προσφέρονται από την ΕΚΤ. Πράγματι, δεν υπάρχει οικονομία που να αναπτύχθηκε στο παρελθόν χωρίς άνετη ρευστότητα και χωρίς ελεγχόμενο πληθωρισμό. Συνεπώς, μόνο και αποκλειστικά η στροφή προς εθνικό νόμισμα θα μπορούσε, κάτω από ορισμένες συνθήκες, να εξασφαλίσει στην κατεστραμμένη ελληνική οικονομία, ανάκαμψη και ανάπτυξη, απαραίτητη για να αποπληρώσει εκείνο το τμήμα του χρέους της που δεν είναι απεχθές και δεν είναι επονείδιστο.

*Alain Cotta , Ομότ. Καθηγητής Πανεπιστημίων
*Jean-Pierre Gérard, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Pomone
* Jean Hernandez επ. Πρόεδρος της στατιστικής υπηρεσίας στη Γαλλία, Dr πρ. Αν. στην κυβέρνηση του Philippe Seguin, VP του G21
* Roland Hureaux μέλος και VP του Ινστιτούτου Pomone
*Θεόδωρος Κατσανέβας, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, Ιδρυτής και πρόεδρος του πολιτικού κόμματος «ΔΡΑΧΜΗ»
*Gérard Lafay, Ομότ. Καθηγητής Πανεπιστημίων
* Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, πρ. Πρύτανης και Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη
*Michel Robatel ιδρυτής του Ινστιτούτου Pomone
*Jacques Sapir, Διευθυντής σπουδών στη Σχολή Ανωτέρων Κοινωνικών Επιστημών, Διευθυντής
του CEMI-EHESS
*Ηλίας Σταμπολιάδης, Καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή, στα Χανιά της Κρήτης
*Jean-Claude Werrebrouck, μέλος του G21