«Εμείς» και ο πολιτισμός της αντίστασης την νέα χρονιά

Του Χρήστου Γιαννόπουλου υπεύθυνου Χορευτικού τμήματος Δήμου Πάτρας

Εύχομαι ο νέος χρόνος νάναι γεμάτος Υγεία, Ευτυχία, Δύναμη.
Καλή και Δημιουργική χρονιά σε όλους μας όσο κι αν βρισκόμαστε μέσα σε δύσκολες συγκυρίες.
Ζούμε μια πραγματικότητα που ο πολιτισμός και ιδιαίτερα ο λαϊκός πολιτισμός έγινε προϊόν προς πώληση από τους μαυραγορίτες του είδους.
Το σχολείο αντικαταστάθηκε από το φροντιστήριο.
Η ενασχόληση με τα κοινά ασχολία κακομαθημένων νεόπλουτων γαλουχημένοι στο όνειρο της προσωπικής ευμάρειας, στην επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας.
Το χρήμα «Ασήμαντο και χωρίς αξία φαίνεται να είναι το χρήμα και ολοκληρωτικά επιβεβλημένο από το νόμο αλλά από τη φύση του δε διαθέτει τίποτα και αν τεθεί εκτός κυκλοφορίας, δεν έχει καμιά αξία και καμιά χρησιμότητα.»(Αριστοτέλης: Πολιτικά, Βιβλίο Ι) σήμερα είναι ο Θεός!
Και ο άνθρωπος κατάντησε ζώο μετατρέποντας τις θάλασσες, τους δρόμους, τα σύνορα σφαγεία αθώων.
Ο πολιτισμός της αντίστασης στριμωγμένος και διωκόμενος από θεούς και δαίμονες φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων που με περίσσια δύναμη αντιστέκονται με νύχια και με δόντια στον εκφυλισμό και την αλλοτρίωση των πάντων και πάνω απ΄ όλα των πανανθρώπινων αξιών. Η ερασιτεχνική δημιουργία επαναστατική και ασυμβίβαστη από τις αξίες που την διέπουν, είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του πολιτισμού.
Σήμερα η ερασιτεχνική δημιουργία δεν έχει πρόσβαση ούτε μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες της υψηλής τεχνολογίας που χρησιμοποιείται από την εμπορική τέχνη για την επίτευξη των στόχων της. Μια τεχνολογία που λειτουργεί όπως τα έξυπνα όπλα των ιμπεριαλιστικών στρατών για να καταφέρνουν χειρουργικά χτυπήματα και να πλήττουν κάθε τι που μπαίνει εμπόδιο στα σχέδιά τους. Έτσι κι΄ αυτά τα μέσα υψηλής τεχνολογίας καταφέρνουν χειρουργικά χτυπήματα στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Σ΄ αυτή την διαδικασία έχουν μπει και οι ευχές. Έγιναν μάρκετινγκ στα χέρια του κάθε εμποράκου και των «αγορών». Θέλουμε εορταστικό κλίμα με merry Christmas στα μεγάφωνα και οι εργαζόμενοι στα εμπορικά και τα πολυκαταστήματα λιποθυμούν από την εξοντωτική εργασία αλλά εμείς με σακούλες γεμάτες δώρα για την καλή χρονιά. Η coca-cola πετάει στο δρόμο χιλιάδες εργαζόμενους κλείνοντας εργοστάσια και της περισσεύει βαρβαρότητα εκεί που την παίρνει (Αφρική - Λατινική Αμερική) από την άλλη ευχές χιλιάδων δολαρίων με τον χοντρό αηβασίλη σε διαφημίσεις.
Η αλήθεια είναι όμως ότι εμείς δεν θέλουμε να είναι οι γιορτές που λειτουργούν σαν αφορμή για να μας θυμηθούν και να τους θυμηθούμε, να τους καλωσορίσουμε και να μας καλωσορίσουν, να μας ευχηθούν και να τους ευχηθούμε.
Δεν θέλουμε, τυπικές χαιρετούρες με κρύα και χλιαρά χέρια και άδειες καρδιές.
Δεν θέλουμε, χαμόγελα που δίνονται για λόγους ευγενείας και χαρακτηρίζουν μόνο το πρόσωπο και μέσα σκιαγράφεται, θλίψη, πόνος, μίσος.
Δεν θέλουμε, φιλιά του Ιούδα που περισσότερο σε λερώνουν και σε προδίδουν.
Δεν θέλουμε, τηλέφωνα υποχρέωσης για να δηλώσουν παρουσία.
Εμείς από το μετερίζι της ερασιτεχνικής δημιουργίας έχουμε εμάς όλους εμάς τους δασκάλους, τους δόκιμους, τους παλιούς, τους μεσαίους, τους νέους, όλους στα τμήματα ψυχαγωγίας, τα παιδιά μας στα παιδικά μας τμήματα τους γονείς τους και όλους τους φίλους μας, που ξέρουμε όλοι μαζί, να δημιουργούμε με το τίποτα εμπνευσμένοι από τα μικρά και μεγάλα βάσανα, τα μικρά και μεγάλα όνειρα του λαού μας.
Εμείς που όταν όλοι σταματούν εμείς ξέρουμε να προχωράμε, που όταν όλοι σωπαίνουν εμείς τραγουδάμε και όταν οι άλλοι σέρνονται εμείς κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα, χορεύουμε.
Αυτός είναι ο Πολιτισμός της Αντίστασης.
Το Χορευτικό μας χρειάζεται όπως και μεις το Χορευτικό αλλά περισσότερο από κάθε άλλη εποχή χρειάζεται το Χορευτικό και ότι αυτό πρεσβεύει η κοινωνία μας.
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ.