Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσων, καθώς και το Δ.Σ του Ταμείου Επικουρικής Ασφαλίσεων Συντακτών συνήλθαν εκτάκτως μετά το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του και αποφάσισαν ομόφωνα:
- Να εκπροσωπηθεί το Δ.Σ. στην κηδεία του εκλιπόντος.
- Να κατατεθεί στεφάνι στη σορό του.
- Να εκφρασθούν τα συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
- Να δημοσιευθεί το παρόν στον Τύπο.
Ποιος ήταν
Ο Γιώργος Μπακόπουλος γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1922 στην Καλαμάτα. Μακριά από αυτή είχε μείνει, κατά διαστήματα, όχι περισσότερα από τρία χρόνια, στα οποία συμπεριλαμβάνονται και εκείνα (1949-50) της στρατιωτικής του θητείας (απλός οπλίτης, για ευνόητους λόγους). Το 1941 είχε εισαχθεί στην ΑΣΟΕΕ (Ανωτάτη Εμπορική). Δεν κατόρθωσε όμως να φοιτήσει λόγω της Γερμανοϊταλικής κατοχής. Παντρεύτηκε το 1959 την Κατερίνα Σ. Σεβαστέλια και απόχτησαν δύο παιδιά. Το Βασίλη που τον τράβηξε η δημοσιογραφία και τη Στέλλα, από την οποία είχε αποκτήσει δύο εγγονές, τη Χριστιάνα και τη Δανάη καθώς και μια δισέγγονη.
Η επαφή του με τον Τύπο είχε αρχίσει πολύ νωρίς. Τον Ιανουάριο του 1940 δημοσιεύθηκε στο "Θάρρος" ενυπόγραφη συνεργασία του σε τρεις συνέχειες. Αλλη ενυπόγραφη συνεργασία του, στα χρόνια της Κατοχής, δημοσιεύθηκε στα "Νέα". Εξ άλλου κατά την Κατοχή εργάστηκε στον μυστικό Τύπο
Το 1945 άρχισε να ασκεί τη δημοσιογραφία. Συντάκτης της τοπικής απογευματινής εφημερίδας "Τα Νέα" στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1970 που έκλεισε (ως διευθυντής σύνταξης από το 1953). Παράλληλα, ανάλαβε για λίγους μήνες και τη διεύθυνση σύνταξης της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Μεσσηνιακό Βήμα". Για ένα πολύ μικρό διάστημα επίσης -στην εποχή που διηύθυνε "Τα Νέα"- εργάστηκε και στο "Θάρρος". Από το 1970 μέχρι το 1986 που συνταξιοδοτήθηκε, εργάστηκε στη "Σημαία" (ως διευθυντής σύνταξης την τελευταία πενταετία). Αργότερα ανάλαβε για ένα μεγάλο διάστημα τη διεύθυνση σύνταξης της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Μάχη". Για αρκετά χρόνια της δεκαετίας του 1960, ήταν ανταποκριτής της "Ομάδας" και του "Ταχυδρόμου" -περιοδικών του ομίλου Λαμπράκη- που είχαν εκδοθεί τότε. Ανταποκριτής της "Ελευθεροτυπίας" από την έκδοση της μέχρι τη συνταξιοδότηση του.
Ανταποκριτής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης από το 1976 μέχρι το 1982. Επίσης έδωσε το "παρών" στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Καλαμάτας, αμέσως μετά τους σεισμούς τού 1986, για αρκετούς μήνες.
Το 1990 ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του πολιτιστικού περιοδικού "Καλαμάτα" που εκδιδόταν από τον Μουσικοφιλολογικό και Καλλιτεχνικό Σύλλογο "Ακρίτα" και από το 1992 του τριμηνιαίου περιοδικού "Έκφραση", του Πολιτιστικού Συλλόγου "Αρμονία".
Κατά το διάστημα της δημοσιογραφικής του θητείας, είχε δημοσιεύσει πολλά άρθρα, κυρίως με ιστορικό και λαογραφικό περιεχόμενο. Αρκετά απ' αυτά στην "Έκφραση" και στην καλαματιανή εφημερίδα "Ελευθερία". Πρόσφατο πόνημα του, ήταν η μαρτυρία "Ηρωικά και ανθρώπινα", με αναμνήσεις από την περίοδο της Κατοχής, αλλά και την αντίσταση εναντίον των κατακτητών, στην Καλαμάτα. Είχε διατελέσει μέλος των Δ.Σ. του "Συλλόγου προς Διάδοσιν των Γραμμάτων", του Ερασιτεχνικού Μουσικού Ομίλου Καλαμάτας" (ΕΜΟΚ) και στη συνέχεια του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου "Ακρίτας", αλλά και του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Ομίλου "Πράσινα Πουλιά", καθώς και των "Ανθεστηρίων", των οποίων ήταν και ιδρυτικό μέλος. Επίσης συμμετείχε ως απλό μέλος και σε άλλους συλλόγους. Από τα "Ανθεστήρια" και. την "Εκφραση" του είχαν απονεμηθεί τιμητικές διακρίσεις. Επίσης του είχαν απονεμηθεί, αναμνηστικό μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης (ήτανμέλος της ΠΕΑΕΑ) και τιμητικά διπλώματα του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και της Παμμεσσηνιακής Ομοσπονδίας Αμερικής-Καναδά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου