Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

Οι δέκα πληγές του Έλληνα οπλοκατόχου

Πολλοί στη χώρα μας γκρινιάζουν γιατί δεν οπλοκατέχουν, γιατί δεν οπλοφορούν, ή γιατί δεν τους επιτρέπεται να αγοράσουν το αγαπημένο τους όπλο. Μπορεί να ακούγεται λογικό, αλλά τι κάνουμε για αυτό; Στις περισσότερες περιπτώσεις απλά δυσχεραίνουμε τη θέση μας.

Με συμπεριφορά πρωτόγονου (στην καλύτερη) ανθρώπου, για να μην πούμε ψυχασθενή, κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να βοηθήσουμε τον νομοθέτη να απαγορέψει εντελώς τα όπλα, εξυπηρετώντας άλλα συμφέροντα, ελέγχοντας απολυταρχικά τους νομοταγείς πολίτες (οι εγκληματίες δεν… σκαμπάζουν από νομοθεσίες), και ικανοποιώντας την διεστραμμένη αντίληψη πως μπορεί να γίνει εξορκισμός στα ατυχήματα και τις δολοφονίες με… υπογραφή υπουργού!
Στο θέμα μας τώρα. Ενώ θέλουμε να έχουμε, να τι κάνουμε για να μην έχουμε:
  1. Μπαλωθιές. Βλακώδης, ξεπερασμένη, πρωτόγονη και άκρως επικίνδυνη συνήθεια σε πολλά μέρη της Ελλάδας (και όχι μόνο στη λεβεντογέννα Κρήτη, όπως νομίζουν ορισμένοι) προκαλεί αρκετούς τραυματισμούς, αλλά και νεκρούς κάθε χρόνο. «Είναι έθιμο» θα μου πείτε, «σεβόμαστε τις παραδόσεις»… Το ίδιο, σε άλλα μέρη του κόσμου, είναι οι κλειτοριδεκτομές, οι λιθοβολισμοί, οι ακρωτηριασμοί δακτύλων (σαν τιμωρία για βαμμένα νύχια) κτλ. Καλό δεν είναι να συνεχίσουν όλα αυτά;
  2. Ζαλίζουμε σκοπευτικούς και κυνηγετικούς συλλόγους με την γκρίνια μας, αλλά τον τοπικό βο(υ)λευτή τον έχουμε μόνο για «αξιοκρατικές προσλήψεις». Πότε μιλήσατε τελευταία φορά στο γραφείο του βουλευτή σας για την εγκληματικότητα, το πόσο ανασφαλείς αισθάνεστε, το πόσο χρειάζεστε την οπλοφορία; Ποτέ. Για τις προσλήψεις, πρώτοι είμαστε!
  3. Εκλογές. Σαν συνέχεια του προηγούμενου, ο μέσος Έλληνας μπορεί να φωνάζει σαν χιμπατζής (σε έναν τυχαίο εφοριακό υπάλληλο), να χτυπιέται σαν γορίλας (στο γήπεδο), να κομπάζει σαν παγόνι (στην παρέα), να φουσκώνει σαν βάτραχος, απειλώντας με το τι θα ψηφίσει στις επόμενες εκλογές, αλλά… την ώρα της κάλπης, μετατρέπεται σε όρνιθα (είδατε πώς απέφυγα να πω κότα;) με μνήμη χρυσόψαρου! Και περιμένει μετά ότι αυτοί που θα εκλέξει θα τον προστατέψουν, επιτρέποντας την οπλοφορία…
  4. Λαθροθηρία. Ο λαθροθήρας είναι ένα μίασμα της κοινωνίας, σκοτώνει ζώα ανεξέλεγκτα και βγάζει κακό όνομα σε κυνηγούς και σκοπευτές. Ο άσσος στο μανίκι του κάθε «οικολόγου» – σπανίως βάζει μυαλό και επιτρέπει στην κοινωνία να σκέφτεται μέτρα οριζόντια και βλακώδη, όπως απαγόρευση του κυνηγιού. Σαν να λέμε δηλαδή ότι επειδή υπάρχουν πχ. 50 παιδεραστές στον νομό Αττικής, πρέπει να απαγορευτεί το σεξ σε ακτίνα 200 χιλιομέτρων από την Αθήνα! Κι όμως, υπάρχουν αρκετοί που σκέφτονται τοιουτοτρόπως. Ο μόνος άνθρωπος που πολεμά ουσιαστικά το λαθροθήρα είναι ο κυνηγός, αφού με το υστέρημα του στηρίζει και χρηματοδοτεί την αρκετά αποτελεσματική ελληνική θηροφυλακή. Ποιος περιμένετε να πληρώσει τους θηροφύλακες; Ο προαναφερθείς «οικολόγος»;
  5. Θάνατοι στο κυνήγι. Κάθε χρόνο ακούμε αυτά τα δυσάρεστα νέα. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, προέρχονται από λανθασμένη χρήση πυρομαχικών (δράμια αντί για μονόβολο) στο αγριογούρουνο, που οδηγούν στη λανθασμένη αντίληψη «κουνιούνται οι θάμνοι, έχω μια μικρή διασπορά με τα δράμια, θα ρίξω, όλο και κάτι θα πιάσω!» Τα αποτελέσματα γνωστά. Εδώ και το κράτος έχει τεράστια μερίδα ευθύνης, αφού απαγορεύει τα ραβδωτά (κυνηγετικά περίστροφα, έστω) στο κυνήγι του αγριόχοιρου, κι έτσι ποτέ δεν έδωσε ένα σοβαρό έναυσμα στον Έλληνα κυνηγό να αφήσει κάποια στιγμή τα δράμια για να δοκιμάσει κάτι πιο κατάλληλο για την περίσταση.
  6. Η ελληνική νομοθεσία, η πηγή του κακού, είναι απαρχαιωμένη και απαράδεκτη. Γράφτηκε από ανθρώπους άσχετους με τα όπλα, οι οποίοι μισούν την ιδέα ενός ένοπλου πολίτη. Λες και η λέξη πολίτης δεν είναι αναγραμματισμός της λέξης οπλίτης. Την έχουμε μελετήσει εκτενώς και την έχουμε εκθέσει επανειλημμένα στο συγκεκριμένο site. Πρέπει να οργανωθούμε και να την αλλάξουμε. Με επιχειρήματα και νόμιμες διαδικασίες.
  7. Ορισμένα (όχι βεβαίως όλα) από τα στελέχη κυνηγετικών και σκοπευτικών συλλόγων, αντί να έχουν βάλει λυτούς και δεμένους, νομικούς και μη, να αλλάξουν τη νομοθεσία, επαναπαύονται στις δάφνες τους, ότι δηλαδή εκλέχθηκαν και ότι τους επιτρέπεται ακόμα να κυνηγούν, και να ρίχνουν με κανένα Glock των 9mm στο σκοπευτήριο. Γελοιότητες.
  8. Τα ΜΜΕ έχουν βάλει σκοπό να αφοπλίσουν τον Έλληνα. Περιμένουν να γίνει κάποιος φόνος με πυροβόλο στη άλλη άκρη του γαλαξία για να το παίζουν 3 μέρες στις ειδήσεις. Έχουμε και πρόσφατα παραδείγματα με Έλληνα (;) δημοσιογράφο να αποκαλεί τους κυνηγούς κατά συρροή δολοφόνους (!) και πολλά άλλα ευχάριστα. Γνωστή η κατάσταση βέβαια, όταν «πρέπει» να καταπατηθούν δικαιώματα πρέπει οι πολίτες να μην είναι αφοπλισμένοι μόνο πνευματικά, αλλά να πάσχουν και σε ισχύ πυρός. Είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια… Απλά κλείνουμε την τηλεόραση.
  9. Σαν κάποιοι κύκλοι στην ελληνική αστυνομία, αντί να ζητούν καλά εκπαιδευμένους και ένοπλους πολίτες για συμμάχους σε μια δύσκολη κατάσταση, πιέζουν για να μένουμε άοπλοι. Ή τουλάχιστον, σίγουρα δεν πιέζουν προς την αντίθετη κατεύθυνση! Ποιος επωφελείται από αυτό; Ο εγκληματίας, που θα προλάβει να κάνει τη δουλειά του και να φύγει ανενόχλητος, και (κατά ένα διεστραμμένο τρόπο) ο αστυνομικός, ο οποίος αντί να πάει σε πιστολίδι με κίνδυνο της ζωής του, θα πάει προς περισυλλογή τραυματιών και πτωμάτων. Έχοντας συζητήσει με πολλούς αστυνομικούς, έχω διαπιστώσει πως, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι φιλότιμοι και δεν σκέφτονται καθόλου έτσι. Φαίνεται πως τέτοιου είδους καταστάσεις και εντολές έρχονται εκ των άνω…
  10. Οι γνωστοί σύμμαχοι και φίλοι μας από τα δυτικά, σίγουρα θα έχουν βάλει το χεράκι τους (και) σε αυτή την ευχάριστη ιστορία, δεν μπορεί!
Του Ραξή Επιτρόπου MEng

http://www.amynastospiti.gr/
http://ieroslochos.blogspot.gr/2014/08/10.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου