Η ιδανική εναλλακτική της χωριάτικης σαλάτας

«Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος» κάποιος, ενίοτε γεύεται τον κατιμά και δηλώνει ευχαριστημένος. Όταν όμως κάνει την ανάγκη φιλοτιμία ένας εμπνευσμένος μάγειρος, τότε δημιουργεί αριστουργήματα. Αυτό ακριβώς συνέβη με την Caprese! Πολύ προτού το Κάπρι ενταχθεί στις κοσμοπολίτικες περιοχές της Ιταλίας, τότε που εφευρέθηκε η ομώνυμη σαλάτα, οι κάτοικοί του περνούσαν το ίδιο δύσκολα με τους Μυκονιάτες προτού τους επισκεφτεί ο Ζάχος Χατζηφωτίου.

Το ίδιο και οι κάτοικοι του κόλπου της Νάπολης, που περιβάλλει το Κάπρι. Η καλλιεργήσιμη γη ήταν περιορισμένη, το ίδιο και οι βοσκότοποι. Και το χειρότερο; Ένα ζωηρό ηφαίστειο να τους ταρακουνάει κάθε τόσο και να καταστρέφει τα πάντα με τη λάβα του. Συνέπεια όλων αυτών; Τα προϊόντα της περιοχής ήταν λίγα και περιορισμένα.
Αν βάλεις έναν ατάλαντο να μαγειρέψει με λιτά υλικά, θα σου βγάλει το «μέλανα ζωμό», με τον οποίο τρέφονταν οι Σπαρτιάτες, οι οποίοι προφανώς «δεν το είχαν» με τη μαγειρική, όπως και οι Άγγλοι. Τα λιγοστά, όμως, προϊόντα της Καμπανίας ήταν (και είναι) εξαιρετικής ποιότητας. Υπάρχει ελαιόλαδο, γευστικότατες ντομάτες, βουβαλίσια μοτσαρέλα, θαλασσινό αλάτι και στις αυλές των σπιτιών ένας βασιλικός... Ο άνθρωπος που πρώτος αποφάσισε να αναμείξει τα παραπάνω υλικά αναγνώριζε την ποιότητά τους (πιθανόν και να μην είχε δοκιμάσει άλλα αντίστοιχα). Οι ντομάτες του Σαν Μαρτζάνο θεωρούνται οι κορυφαίες του κόσμου. Το ομώνυμο μικρό χωριουδάκι βρίσκεται δίπλα στην Πομπηία και τα εδάφη του μπορεί να τα κατακαίει ο Βεζούβιος, αλλά ταυτόχρονα τα εμπλουτίζει με πολύτιμα υλικά, που κάνουν τη διαφορά.
Η παράδοση λέει ότι το 1770 το βασίλειο του Περού έστειλε πεσκέσι στο βασίλειο της Νάπολης μερικά δενδρύλλια τομάτας ως ένδειξη φιλίας. Τα φύτεψαν και τα ηφαιστειογενή εδάφη της περιοχής δημιούργησαν το ντοματάκι με την ασυναγώνιστη γεύση. Από αυτό το τελευταίο δεν έχει τίποτε να ζηλέψει το ντοματάκι Σαντορίνης, μιας και έχει παραχθεί κάτω από ακριβώς ίδιες συνθήκες (αν εξαιρέσει κάποιος πως μάλλον το Περού αγνοούσε το 18ο αιώνα την ύπαρξη του νησιού μας). Από την άλλη, το γεγονός ότι η βουβαλίσια μοτσαρέλα πωλείται σε τιμή διπλάσια της αγελαδινής είναι ενδεικτικό της ποιότητάς της, η οποία μεταφράζεται σε γεύση και αρώματα. Είναι πολύ πιο ζουμερή (σαν τη μαλακή φέτα), πιο «βουτυράτη», λιγότερο αλμυρή και με πιο πολύπλοκη γεύση.
Η «καπρέζε», λοιπόν, γεννήθηκε όπως και η δική μας «χωριάτικη» σαλάτα - αυτά τα υλικά έχουμε (μόνο), αυτή τη σαλάτα (με φιλοτιμία) φτιάχνουμε. Αν η «καπρέζε» φτιαχτεί με μέτριες πρώτες ύλες, τότε συναγωνίζεται επάξια την άθλια «greek salad» που σερβίρεται σε κάποιες τουριστικές περιοχές μας. Για την ιστορία, οι Καμπανέζοι πήραν τα υλικά της «καπρέζε», τα έριξαν πάνω σε μια ζύμη πίτσας και δημιούργησαν την «πίτσα ναπολιτάνα», το μέτρο σύγκρισης και το σταθμό για οποιαδήποτε άλλη πίτσα. Ή μήπως έγινε το αντίθετο και έκαναν σαλάτα τα υλικά της πίτσας και γι’ αυτό τη συνοδεύουν με φοκάτσια;

Insalata Caprese

Σερβίρει 4
Τα υλικά θα πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου – η ψύξη σκοτώνει τις γεύσεις.
> 20 πομοντόρια (ή βελανίδια)
> Αλάτι χοντρό
> 4 Χ 125 γρ. κεφαλάκια βουβαλίσια μοτσαρέλα
> 20 φύλλα βασιλικού
> Ελαιόλαδο
> Φοκάτσια για το σερβίρισμα
Εκτέλεση > Κόβουμε τα πομοντόρια στη μέση (ή σε μέγεθος μπουκιάς) και τα βάζουμε σε ένα μπολ. Τα αλατίζουμε γενναία και τα αφήνουμε για 5 λεπτά. > Κόβουμε το κάθε κεφαλάκι μοτσαρέλας στα έξι και τα προσθέτουμε στο μπολ. > Αφαιρούμε τα φυλλαράκια από το βασιλικό και τα μοιράζουμε πάνω από τις ντομάτες και το τυρί. > Μισοσκεπάζοντας το άνοιγμα στο μπουκάλι του λαδιού, λαδώνουμε προσεκτικά τη σαλάτα (να μην το παρακάνουμε). > Μοιράζουμε τη σαλάτα σε τέσσερα ατομικά μπολάκια, προσθέτουμε μερικές χοντρές φέτες φοκάτσιας στο καθένα και σερβίρουμε. Η φοκάτσια, που θα τραβήξει όλους τους χυμούς, είναι πιο απολαυστική στο τέλος
πηγή