Στο βιβλίο, όπως γράφει ο Τζεφ Γκορντινιέρ στους New York Times, γίνεται «μια βαθιά βουτιά στις διατροφικές συνήθειες σε πέντε μέρη του πλανήτη όπου οι κάτοικοί τους έχουν την απίστευτη συνήθεια να ξεχνούν να πεθάνουν».
Ο δημοσιογράφος πέρασε μιαν ολόκληρη ημέρα μαζί με τον διατροφολόγο, προκειμένου να μάθει να τρέφεται σωστά, έχοντας ως γνώμονα όχι την απώλεια βάρους, αλλά την επίτευξη της μακροζωίας.
Οπως αναφέρει, το πρώτο πράγμα στο οποίο αναφέρθηκε ο Μπέτνερ είναι το αίνιγμα της μακροζωίας των κατοίκων της Ικαρίας.
Οταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε αν μπορεί να ξεκινήσουν τη συζήτησή τους πίνοντας καφέ, ο διατροφολόγος του απάντησε πως οι Ικαριώτες ξεκινούν την ημέρα τους με καφέ, ενώ καθ' όλη τη διάρκειά της πίνουν από δύο έως τρεις κούπες καφέ.
Σε αυτό το σημείο, ο δημοσιογράφος σχολιάζει ότι οι κάτοικοι της Ικαρίας ζουν ως τα 100.
Ο Μπέτνερ ρωτά τον Γκορντινιέρ, που ενδιαφέρεται να μάθει τα μυστικά για να φτάσει σε μια ηλικία που θα μπορεί να γνωρίσει τα δισέγγονά του, αν γυμνάζεται. Ευτυχώς για τον Νεοϋορκέζο δημοσιογράφο το περπάτημα είναι η αγαπημένη άσκηση, καθώς, όπως τον ενημερώνει ο διάσημος διατροφολόγος, στις «blue zones» (μπλε ζώνες, ήτοι τα πέντε μέρη του βιβλίου του), συμπεριλαμβανομένης και της Ικαρίας, το περπάτημα είναι ο πιο διάσημος τρόπος μετακίνησης. Για παράδειγμα, οι βοσκοί της Σαρδηνίας (μια ακόμη μπλε ζώνη) όταν έχουν διανύσει με τα κοπάδια τους όλους αυτούς τους λόφους, επιβραβεύουν τον εαυτό τους με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.
«Ενα ποτήρι κόκκινο κρασί είναι καλύτερο από ένα ποτήρι νερό, συνοδευόμενο φυσικά από ένα μεσογειακό γεύμα» σχολιάζει ο Νταν Μπέτνερ.
Ομως, ποιες είναι οι μπλε ζώνες, αυτά τα πέντε μέρη του πλανήτη που οι κάτοικοί τους ξεπερνούν και τα 100; Εκτός από την Ικαρία και τη Σαρδηνία, σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η Οκινάουα στην Ιαπωνία, η Χερσόνησος Νικόγια στην Κόστα Ρίκα και η Λόμα Λίντα στην Καλιφόρνια. Και στα πέντε αυτά μέρη οι κάτοικοι τρώνε κρέας και ψάρι, αλλά το κάνουν περιστασιακά και σχεδόν ποτέ δεν πίνουν αγελαδινό γάλα.
Η κατά κάποιο τρόπο μυσταγωγική επαφή του Αμερικανού δημοσιογράφου με τη διατροφή μακροζωίας έγινε στο σπίτι του Μπέτνερ, όπου ο ίδιος του ετοίμασε ικαριώτικο στιφάδο με σιγοβρασμένα μαυρομάτικα φασόλια κι όχι κρέας, μάραθο, κρεμμύδια, σκόρδο, καρότα, ντομάτες και φυσικά ελληνικό παρθένο ελαιόλαδο.
Ο διατροφολόγος, προκειμένου να πείσει τον δημοσιογράφο των New York Times να δοκιμάσει για πρώτη φορά στη ζωή του μαυρομάτικα φασόλια, του λέει: «Το τρώω συνέχεια. Ετσι έριξα την Κάθι Φρέστον (σ.σ.: τη συγγραφέα σύντροφό του). Ρώτα την. Ρώτα την αν το ικαριώτικο στιφάδο έπαιξε κάποιο ρόλο στο να με ερωτευτεί».
Πράγματι, ο Γκορντινιέρ σχολιάζει στο άρθρο του ότι «το γεύμα ήταν νοστιμότατο και θρεπτικότατο», αν και σπεύδει αμέσως να επισημάνει πως μπορεί να του φάνηκε έτσι γιατί ήταν σε κατάσταση ευθυμίας από το κόκκινο κρασί. «Η Ικαρία είναι γνωστή για τη μακροζωία των κατοίκων της, αλλά είναι επίσης γνωστή και για τα διονυσιακά γλέντια της» γράφει, για να παραθέσει το επιχείρημα του Μπέτνερ: «Το μυστικό συστατικό είναι η σωστή μείξη των φίλων. [...] Σε μέρη όπου η μακροζωία ευημερεί, όπως στην Ικαρία, το θέμα δεν είναι μόνο τι τρως, αλλά πώς το τρως και πόσο εσύ και οι φίλοι σου χαίρεστε μαζί ένα γεύμα».
http://trelogiannis.blogspot.gr/2015/08/ny-times-100.html
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου