Μὰ ἐδῶ, στὴν Πελοπόννησο, στὴν Στερεὰ Ἑλλάδα, στὰ νησιὰ τοῦ Ἀρχιπελάγους, στὴν Κρήτη ὅλοι ἦσαν στὸ πόδι.
Σὲ ἄλλες περιοχές, ὅπως ἡ Ἤπειρος, ἡ Μικρὰ Ἀσία καὶ ἡ Θράκη, δὲν κατάφεραν νὰ ἐπαναστατήσουν, ἡ κάθε μία γιὰ τοὺς δικούς της λόγους.
Στὴν Ἤπειρο εἶχαν στρατοπεδεύση ἰσχυρὰ στρατεύματα, ὑπὸ τὸν Χουρσῆτ πασσᾶ, γιὰ τὴν καταπολέμησιν τοῦ Ἀλῆ πασσᾶ τῶνἸωαννίνων.
Στὴν Μακεδονία ἡ ἐπανάστασις κατεπνίγη ταχύτατα, ὅπως καὶ στὴνΘεσσαλία κατὰ περιοχές, ἐνᾦ στὴν Θράκη καὶ στὴν Μικρὰ Ἀσία, ἁπλῶς οἱ ραγιάδες πλήρωσαν τὴν ὀργὴ τοῦ σουλτάνου, δίχως νὰ προλάβουν νὰ ἀντισταθοῦν.
Ἡ συνέλευσις τῆς Βοστίτσης, στὸ σπίτι τοῦ Ἀνδρέα Λόντου, ποὺ ξεκίνησε στὶς 26 Ἰανουαρίου τοῦ 1821, στὴν ὁποίαν συμμετεῖχαν οἱ περισσότεροι τῶν προεστῶν τῆς Πελοποννήσου, κάποιοι ἐκ τῶν ὁπλαρχηγῶν καὶ ἀρκετοὶ ἐκ τῶν ἀρχιερέων, εἶχε λήξη μὲ πολλὲς ἀμφιβολίες κι ἐπιφυλάξεις, γιὰ τοὺς περισσοτέρους μετέχοντες. Κάποιοι παρέμεναν ἰδιαιτέρως ἐνθουσιώδεις κι ἀποφασισμένοι, ὅπως ὁ Παπαφλέσσας, μοιράζοντας ὑποσχέσεις καὶ παραμυθολογίες, ἀλλὰ οἱ περισσότεροι, γνωρίζοντες καὶ τὸν χαρακτῆρα τοῦ Παπαφλέσσα, παρέμεναν διστακτικοὶ καὶ ἀναποφάσιστοι.
Στὸ μεταξὺ ἡ εἴδησις τῆς ἐνάρξεως τῆς ἐπαναστάσεως κυκλοφοροῦσε ἀπὸ στόμα σὲ στόμα. Οἱ ἄοπλοι κι ἀπόλεμοι χωριᾶτες ἀνέμεναν τὸ σύνθημα γιὰ νὰ ξεκινήσουν τὸν πόλεμο.
Ὁ Κολοκοτρώνης, μετὰ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν ἀπουσία στὴν Ζάκυνθο, ἐπέστρεψε στὴν Πελοπόννησο στὶς 6 Ἰανουαρίου τοῦ 1821, γιὰ νὰ προετοιμάσῃ στράτευμα καὶ νὰ συνεννοηθῇ μὲ τοὺς ἄλλους ὁπλαρχηγούς. Ὅλοι κι ὅλα προετοιμάζοντο καταλλήλως, μὰ οἱ περισσότεροι προεστοί, ὅπως ὁ Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ἀκόμη παρέμεναν ἀναποφάσιστοι.
Ὁ Παπαφλέσσας ἀναχωρώντας ἀπὸ τὴν Βοστίτσα ἔφθασε στὰΚαλάβρυτα ὅπου στὸ πρόσωπο τοῦ Νικολάου Σολιώτη βρῆκε τὸν ἄνθρωπό του. Ὁ Σολιώτης, ἐνθουσιώδης ἐπίσης, μὲ μικρὸ σῶμα ἀνδρῶν, ἀπεφάσισε νὰ συστρατευθῇ μὲ τὸν Παπαφλέσσα.
Σὲ ἄλλες περιοχὲς τῆς Πελοποννήσου ὁ Κολοκοτρώνης, ὁ Νικηταρᾶς, ὁἈναγνωσταρᾶς στρατολογοῦσαν κόσμο. Οἱ χωριᾶτες ἀνέβαιναν στὰ βουνὰ γιὰ νὰ μάθουν σημάδι.
Καὶ οἱ προεστοὶ παρέμεναν ἀμετάπειστοι ἤ …ἐνημέρωναν τοὺς Τούρκους γιὰ τὰ ὅσα θὰ ἀκολουθοῦσαν.
Οἱ ὀθωμανοὶ ἔλαβαν ἐνισχύσεις στὴν Τρίπολιν, ἀσφάλισαν τὰ φρούρια καλλίτερα καὶ ζήτησαν ἀπὸ τοὺς ἐπὶ κεφαλῆς τῶν προεστῶν νὰ …«κοπιάσουν γιὰ φιλοξενία». Κάποιοι πῆγαν γιὰ νὰ ἀποκοιμίσουν τοὺςΤούρκους, μὰ καὶ κάποιοι ἄλλοι, οἱ περισσότεροι, δὲν πῆγαν.
Ἡ ὥρα πλησίαζε…
Στὶς 16 Μαρτίου, ἔτσι, ξαφνικά, δίχως νὰ λάβῃ πολλὲς …ἐγκρίσεις καὶ εὐλογίες, (μὲ τὴν σύμφωνον ὅμως γνώμη τοῦ Σωτήρη Χαραλάμπη) ὁ Νικόλαος Σολιώτης μὲ τὸν Ἀναγνώστη Κορδῆ, στὸ Ἀγρίδι, μὲ λίγους πιστούς τους συντρόφους, κτύπησαν τρεῖς ταχυδρόμους τοῦ Χουσεῆν πασσᾶ, τοὺς γυφτοχαρατζῆδες καὶ ἑπτὰ ἀκόμη Τούρκους ἀπὸ τὰΧάσια τοῦ Ἀρφαρᾶ, ποὺ μετέφεραν χρήματα.
Μαζύ τους, γιὰ ἄλλους λόγους, τὰ ἀδέλφια Χονδρογιάννη.
(Γιὰ τὸ περιστατικὸν ὁ Γενναῖος ἀναφέρει πὼς τὸ κτύπημα τὸ ἔκανε ὁΧονδρογιάννης μὲ τὰ ἀδέλφια του, ἄνθρωπος ἔμπιστος τοῦἈσημάκη Ζαΐμη, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ τὴν ληστεία.)
Ὁ Ἰμπραὴμ μπέης Ἀρναούτογλου, βοεβόδας τῶν Καλαβρύτων, κατόπιν αὐτῶν τῶν γεγονότων, ἀπεφάσισε νὰ ἀσφαλισθῇ στὴν Τρίπολιν, ἀλλὰ στὶς 20 Μαρτίου, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πρὸς τὴν Τρίπολιν πορείας του, ἐδέχθη ἀπὸ τοὺς Βασίλειον καὶ Νικόλαον Πετιμεζᾶ, μαζὺ μὲ ἄλλους ὁπλαρχηγούς, νέο κτύπημα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπιστρέψῃ ἔντρομος στὰ Καλάβρυτα καὶ νὰ κλειστῇ, μὲ τὴν συνοδεία του, σὲ τρεῖς πύργους.
Στὶς 21 Μαρτίου ξεκίνησαν πολιορκία σὲ αὐτοὺς τοὺς πύργους ὁ Χαραλάμπης, ὁ Ἀσημάκης Φωτήλας, ὁ Σωτήρης Θεοχαρόπουλος, ὁ Σολιώτης, ὁ Ἰωάννης Παπαδόπουλος καὶ οἱ Πετιμεζαῖοι. Στὶς 23 Μαρτίου ὁ Ἀρναούτογλου, ἔντρομος, παρεδόθη.
Στὴν Πάτρα, παραλλήλως, ἀπὸ τὶς 20 Μαρτίου, οἰ Ἕλληνες εἶχαν ἀναπνεύση ἀέρα ἐλευθερίας.
Ἡ Ἐκρηξις τῆς Ἐπαναστάσεως μόλις εἶχε πραγματοποιηθῆ.
Θὰ περνοῦσαν ἀρκετὰ χρόνια, δύσκολοι ἀγῶνες, μὲ πολυ αἷμα γιὰ νὰ καταφέρουν ὅσοι ἀπὸ αὐτοὺς ἐπέζησαν, νὰ γευθοῦν κάτι ὑπόλοιπα ἐλευθερίας.
Διότι ἐλευθερία πραγματικὴ δὲν κέρδισαν. Τοὺς τὴν ἅρπαξαν, μέσα ἀπὸ τὰ χέρια, οἱ λίρες ἀπὸ τὰ δάνεια τῶν Rothschild.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου