«Εθνικότητά μου, το χρώμα του ανέμου», του Ματέι Βιζνιέκ, η νέα παράσταση της Θεατρικής Ομάδας των Δημοσιογράφων Ηρακλείου

Ένα μωσαϊκό σκηνών που αντικατοπτρίζουν μια σκληρή διαχρονική πραγματικότητα όπου κυριαρχούν η αποξένωση, η μετανάστευση, ο πόλεμος, η πλύση εγκεφάλου αποτελεί η νέα δουλειά που θα παρουσιάσει φέτος η Θεατρική Ομάδα των Δημοσιογράφων του Ηρακλείου που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Πελοποννήσου Ηπείρου και Νήσων. Πρόκειται για το έργο «Εθνικότητά μου, το χρώμα του ανέμου» του πολυβραβευμένου γαλλόφωνου, ρουμανικής καταγωγής συγγραφέα Ματέι Βιζνιέκ, σε μετάφραση της Έρσης Βασιλικιώτη.
Το έργο αποτελεί την πέμπτη κατά σειρά δουλειά της Θεατρικής Ομάδας των Δημοσιογράφων μετά τις «Θεατρικές Διαδρομές», «Με δύναμη από την Κηφισιά», «Κοινός Λόγος» και «Το θεριό του Ταύρου». Το νέο έργο της Ομάδας αφορά σε ένα έργο και πάλι επίκαιρο, πολιτικό, που εκφράζει τις υπαρξιακές αγωνίες του ανθρώπου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δεκαέξι παραστάσεις του διαχρονικού έργου του Αζίζ Νεσίν «Το θεριό του Ταύρου» που δόθηκαν σε Ηράκλειο, Χανιά, Ιεράπετρα και Πάτρα, σημείωσαν εξαιρετική επιτυχία καθώς την είδαν περισσότερα από 3000 άτομα ενώ συγκεντρώθηκαν 16 τόνοι τροφίμων και φαρμάκων που διατέθηκαν μέσω των αρμόδιων φορέων σε άτομα που τα είχαν άμεσα ανάγκη.

Ο Ματέι Βιζνιέκ στο θεατρικό του έργο «Εθνικότητά μου, το χρώμα του ανέμου» που αποτελεί επιλογή έντεκα κομματιών από δύο συλλογές μικρών θεατρικών του ίδιου, συνταιριάζει θαυμαστά την τραγωδία με τη μαύρη κωμωδία, το γκροτέσκο αλλά και το παράλογο, επηρεασμένος σαφώς από την πολιτική κατάσταση στην πατρίδα του αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Το πώς οι άνθρωποι πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από άλλους ανθρώπους, από ιδεολογίες, από καθεστώτα, είναι ένα μόνιμο θέμα στα έργα του. Όπως, εξάλλου, ο ίδιος αναφέρει «Τα έργα μου είναι πολιτικά μα την ίδια στιγμή έχουν μια υπαρξιακή αγωνία».
Συντελεστές: Η σκηνοθεσία και τα σκηνικά είναι του Γιώργου Αντωνάκη, η πρωτότυπη μουσική του Δημήτρη Σφακιανάκη, video-art του Δευκαλίωνα Μανιδάκη, η δημιουργία της αφίσας και του προγράμματος του Χρυσόστομου Σπετσίδη, οι χορογραφίες της Στεφανίας Σπυροπούλου.
Στην παράσταση συμμετέχουν αλφαβητικά: Ελένη Βακεθιανάκη, Ιορδάνης Δημητριάδης, Μάριος Διονέλλης, Αντιγόνη Καμπάνη, Δημήτρης Κολοτούρος, Χάρης Λεοντάκης, Κατερίνα Μηναδάκη, , Κατερίνα Παντινάκη, Γιώργος Παπαδάκης, Χρύσα Στυλιανάκη, Ειρήνη Τσάκα, Ελίνα Φαρσάρη και Μιχάλης Φουργιαλάκης.

Λίγα Λόγια για τον συγγραφέα: Ο Ματέι Βιζνιέκ είναι πολυβραβευμένος Γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννημένος, όμως, στη Βόρεια Ρουμανία το 1956.
Σπούδασε Ιστορία και Φιλοσοφία στο Βουκουρέστι. Άρχισε να γράφει ποίηση στα 11 του. Εξαιτίας της λογοκρισίας του καθεστώτος Τσαουσέσκου τα θεατρικά του έργα απαγορεύτηκαν στη χώρα και κυκλοφορούσαν μόνο ποιήματά του. Το 1987 διέφυγε στη Γαλλία όπου και ζήτησε πολιτικό άσυλο. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στο Radio France International. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και να παίζονται σε όλο τον κόσμο. Από το 1992 η παρουσία του στις γαλλικές σκηνές είναι διαρκής, με περισσότερα από 20 έργα που χαρακτηρίζονται από τους μεγάλους πρωτότυπους τίτλους, ανάμεσα στα οποία: "Τα άλογα στο παράθυρο", "Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης", "Ζητείται ηλικιωμένος κλόουν", "Η ιστορία των αρκούδων Πάντα όπως την αφηγείται ένας σαξοφωνίστας που έχει φιλενάδα στη Φρανκφούρτη", "Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα", "Η ιστορία του κομμουνισμού παρουσιασμένη σε ψυχοπαθείς", "Με τις τσέπες γεμάτες ψωμί", "Ο τελευταίος Γκοντό", "Προσοχή στις ηλικιωμένες κυρίες που τις ρημάζει η μοναξιά".
Στην Ελλάδα έχουν τα τελευταία χρόνια παρουσιαστεί τα έργα του: «Η Λέξη Πρόοδος στο Στόμα της Μητέρας μου Ηχούσε Πολύ Φάλτσα», "Ζητείται ηλικιωμένος κλόουν", «Εθνικότητά μου το χρώμα του ανέμου».