Χαλβάς σιμιγδαλένιος ή χαλβάς «του μπακάλη»;

Της Ελένης Δασκαλάκη
Παραδοσιακά γλυκά και τα δύο είδη χαλβά, είναι στενά συνδεδεμένα με τη νηστεία της Σαρακοστής. Σε γεύση και αρώματα είναι εφάμιλλοι, ποιος όμως είναι πιο υγιεινός; Μπορούμε ανάμεσά τους να διακρίνουμε τον πιο υγιεινό και ωφέλιμο για την υγεία μας;

Και τα δύο είδη χαλβά είναι παραδοσιακά γλυκά και παρότι έχουν το ίδιο όνομα, διαφέρουν σημαντικά στα υλικά παρασκευής οπότε και στα θρεπτικά συστατικά τους. Πιο συγκεκριμένα ο χαλβάς του μπακάλη αποτελείται από ταχίνι και γλυκόζη ενώ ο σιμιγδαλένιος από σιμιγδάλι, ζάχαρη, λάδι και αμύγδαλα ή άλλους ξηρούς καρπούς.

Ο χαλβάς από ταχίνι

Ο χαλβάς αυτός είναι πλούσιος σε θρεπτικά συστατικά. Περιέχει επτά φορές περισσότερη πρωτεΐνη από το σιμιγδαλένιο, και μάλιστα η πρωτεΐνη του είναι υψηλής βιολογικής αξίας.
Χάρη σε αυτό το γεγονός, ο χαλβάς από ταχίνι μπορεί να υποκαταστήσει, εν μέρει, το κρέας και να μειώσει την κατανάλωση του και είναι μια πολύ καλή πηγή πρωτεΐνης για ανθρώπους που νηστεύουν ή είναι χορτοφάγοι.
Ένα άλλο σημείο όπου ο χαλβάς από ταχίνι υπερτερεί είναι η περιεκτικότητά του σε ωφέλιμες για το καρδιαγγειακό σύστημα αντιοξειδωτικές ουσίες, ανάμεσά τους λιγνάνες, βιταμίνη Ε και σελήνιο καθώς και ικανοποιητικές ποσότητες σιδήρου, μαγνησίου και καλίου. Τα τρία τελευταία μικροθρεπτικά συστατικά είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την υγεία αλλά και την καλή λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η υψηλή πρόσληψη καλίου επιτρέπει την καλύτερη ρύθμιση της πίεσης οπότε και την πρόληψη της υπέρτασης ενώ το μαγνήσιο στην καλύτερη λειτουργία του μυϊκού και νευρικού συστήματος.

Αυτό το ξέρατε;

100 γρ χαλβά καλύπτουν το 25% των ημερήσιων αναγκών σε πρωτεΐνη ενός ατόμου με βάρος 70 κιλών με μέτρια φυσική δραστηριότητα.

Τα πολύτιμα λιπαρά από το ταχίνι

Έχουμε εξοβελίσει από τη διατροφή μας τα λιπαρά, ωστόσο πρόκειται για ένα θρεπτικό συστατικό που είναι απαραίτητο σε μια υγιεινή και ισορροπημένη διατροφή. Για την ακρίβεια, ορισμένα λιπαρά οξέα που περιέχονται στο ταχίνι θεωρούνται απαραίτητα για τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού, αφού ο ίδιος δεν μπορεί να τα συνθέσει. Αυτά είναι τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα. Ο χαλβάς από ταχίνι περιέχει σημαντικές ποσότητες λιπαρών οξέων αυτού του είδους, η κατανάλωση των οποίων έχει συσχετισθεί σε πολλά ερευνητικά αποτελέσματα με την μείωση της χοληστερόλης. Γι΄ αυτό και πολλοί είναι οι γιατροί που συστήνουν την κατανάλωση ταχινιού σε υπερχοληστερολαιμικούς.

Ο σιμιγδαλένιος χαλβάς

Ο χαλβάς που φτιάχνουμε από σιμιγδάλι υστερεί από άποψη θρεπτικών συστατικών σε σχέση με αυτόν από ταχίνι. Ο λόγος είναι η μεγάλη περιεκτικότητά του σε νερό (ο σιμιγδαλένιος έχει 63% υγρασία). Επιπλέον, περιέχει μικρή ποσότητα πρωτεϊνών, οι οποίες μάλιστα δεν είναι υψηλής βιολογικής αξίας. Το ελαιόλαδο που περιέχει είναι καλή πηγή βιταμίνης Ε και περιέχει πολλά αντιοξειδωτικά στοιχεία όπως οι πολυφαινόλες.
Οι ξηροί καρποί που μπορεί να περιέχει προσφέρουν κι αυτοί με τη σειρά τους ποικιλία βιταμινών και ιχνοστοιχείων.
Ωστόσο ο σιμιγδαλένιος χαλβάς δεν είναι κενός θρεπτικών στοιχείων και είναι σαφώς προτιμότερος από ένα άλλο είδος γλυκού, όπως αυτά με βούτυρο και πολλά αυγά. Επιπλέον, χάρη στη μεγάλη περιεκτικότητά του σε νερό ο σιμιγδαλένιος χαλβάς περιέχει λιγότερες θερμίδες από το χαλβά από ταχίνι (περίπου 2,5 φορές λιγότερες).

Το συμπέρασμα;

Πρόκειται για δύο θρεπτικά, αρωματικά και γευστικά γλυκά χωρίς κορεσμένα λιπαρά και είναι ωφέλιμα για τον οργανισμό. Με την προϋπόθεση όμως ότι τα καταναλώνουμε με μέτρο – ιδανικά ως σνακ ανάμεσα στα γεύματα και όχι ως επιδόρπιο.

http://trelogiannis.blogspot.gr/2015/02/blog-post_453.html
πηγή