Περίεργη κηδεία...

Ένας βγαίνοντας από καφέ, έπεσε σε μια ασυνήθιστη κηδεία.
Υπήρχε μια μεγάλη πομπή την οποία ακολουθούσε μια δεύτερη, σε απόσταση είκοσι μέτρων περίπου από την πρώτη.
Λίγο πιο πίσω από τη δεύτερη πομπή, βάδιζε ένας άνδρας μόνος του, που κρατούσε με το λουρί ένα σκύλο.
Πίσω από αυτόν τον άνδρα ακολουθούσαν διακόσιοι περίπου άνδρες, ο ένας πίσω ακριβώς από τον άλλο.
Τον άνδρα της καφετέριας , κυρίευσε η περιέργεια οπότε πλησίασε με διακριτικότητα το άνδρα με το σκύλο και τον ρώτησε:
Σας συλλυπούμαι κύριε.
Μάλλον είναι ακατάλληλη η στιγμή να σας ενοχλήσω αλλά να, είναι η πρώτη φορά που βλέπω κηδεία σαν κι αυτή. Τίνος είναι κηδεία;
Της συζύγου μου απαντά ο κύριος.
Τι ακριβώς της συνέβη;
Να ο σκύλος μου της επιτέθηκε, τη δάγκωσε και ατυχώς … υπέκυψε.
Κι η δεύτερη κηδεία τίνος είναι; ρώτησε.
Της πεθεράς μου, που κι αυτήν άρπαξε ο σκύλος μου την ώρα που εκείνη προσπαθούσε να βοηθήσει τη σύζυγό μου.
Μια οδυνηρή και … στοχαστική σιωπή πέρασε μεταξύ των δύο ανδρών και ακολούθως ο περίεργος κύριος ερωτά τον περίλυπο άνδρα:
Θα μπορούσα να δανειστώ τα σκύλο σας ;
Καθίστε στη σειρά... του αποκρίθηκε!…