Θουκυδίδης διαχρονικά αναλλοίωτος

Ο Θουκυδίδης του οποίου το έργον Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ έχουν μελετήσει οι μεγαλύτεροι διεθνολόγοι, στρατηγιστές, ακαδημαϊκοί και πολιτικοί, αναγνωρίζεται ως ο πρώτος πραγματικός ιστορικός, ο οποίος προήγαγε την ιστορική έρευνα και αντικειμενικότητα, προσεγγίζοντας την ιστορία με επιστημονικό τρόπο.
Θεωρείται ο πατέρας της Ρεαλιστικής Σχολής Σκέψης των Διεθνών Σχέσεων ( ΔΣ ) και το έργο του η Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου η βίβλος των ρεαλιστών. Το έργο του Θουκυδίδη από την κρατοκεντρική προσέγγιση των ΔΣ, οι οποίες θεωρούνται στο πλαίσιο ενός διπολικού συστήματος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκτός από την αρχαία Αθήνα – Σπάρτη με τους συμμάχους των , παραλληλίζεται με τις σχέσεις του Ηνωμένου Βασίλειου – Γερμανίας, ΗΠΑ – Ρωσίας με τους αντίστοιχους αμυντικούς συνασπισμούς τους. Οι απόψεις του περί στρατηγικής κινούνται στο επίπεδο της υψηλής Στρατηγικής και της Στρατηγικής Στρατηγικής.
Οι ακόλουθοι όροι βοηθούν στην κατανόηση της Υψηλής Στρατηγικής και της Στρατιωτικής Στρατηγικής, και υπεισέρχονται αλληλοεπιδρώντας ο ένας στον άλλο με δυσδιάκριτο τον σαφή διαχωρισμό.
Κατά τον Λίτλ Χαρτ:
Υψηλή Στρατηγική είναι η ενορχήστρωση ( συντονισμός – κατεύθυνση ) των παραγόντων ισχύος ενός κράτους ή κάποιας πολιτικής οντότητος για την επίτευξη κάποιου πολιτικού σκοπού, στα πλαίσια μιας ενδεχόμενης ή σε εξέλιξη αντιπαράθεσης μεταξύ δύο ή περισσοτέρων πολιτικών οντοτήτων.
Στρατιωτική στρατηγική ορίζεται : Η τέχνη της κατανομής και εφαρμογής στρατιωτικών μέσων για την εκπλήρωση του σκοπού της πολιτικής.
Για να γίνω κατανοητικότερος στη συνέχεια θα αναφερθώ εν συντομία στα κυριώτερα στοιχεία του ΠΟΛΙΤΙΚΟΎ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ μέρος του οποίου είναι η Στρατιωτική Στρατηγική . Αυτά είναι:

1. Το γεγονός ότι πολλοί ισχυρισμοί του θα θεωρηθούν σωστοί αν μειωθεί ο δογματισμός της έκφρασής τους στην ανθρώπινη ιστορία. πχ βία, σύγκρουση και πόλεμος.
2. Η παγκόσμια τάξη και ασφάλεια είναι γενικά, προφανείς στόχοι της διεθνούς κοινότητος.
3. Η κρατική ασφάλεια (Στρατιωτική Στρατηγική) είναι σίγουρα προυπόθεση για την ικανοποίηση άλλων σκοπών του έθνους κράτους.
4. Το εθνικό συμφέρον το οποίο αναμφίβολα εξυπηρετεί την εθνική στρατηγική με τους στρατηγικούς παράγοντες ως μέσα υλοποίησής της, όταν αυτό εντοπισθεί και καθορισθεί πρέπει να ικανοποιηθεί.
5. Οι περισσότεροι ηγέτες κρατών και οι δύο υπερδυνάμεις, κατά τον ψυχρόν πόλεμο είχαν ενστερνισθεί τον πολιτικό ρεαλισμό.

Η διαχρονικότητα και η επικαιρότητα του έργου του Θουκυδίδη που γράφτηκε πριν 25 αιώνες, έχει επισημανθεί από πολλούς και μεγάλους ακαδημαικούς, αναλυτές και συγγραφείς, ενδεικτικά αναφέρω, τους, Μακιαβέλλι, Τόμας Χόμπς τον 17ο αιώνα, του οποίου τα γνωστότερα έργα είναι , Λεβιάθαν και ο Πελοπονησιακός Πόλεμος του Θουκυδίδη, ο Λουίς Χάλλ, ο οποίος είπε ότι ο Θουκυδίδης έγραψε όχι μόνο την ιστορία του Πελοπονησιακού Πολέμου, αλλά και την ιστορία των Ναπολεοντείων πολέμων, του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, του Β΄ΠΠ και του Ψυχρού Πολέμου, τον Χανς Μόρκενθάου, τον Κένεθ Γουόλτς, τον Βίκτωρ Ντέιβις Χάνσον, τον Χένρυ Κίσσιγκερ, ο οποίος παρομοίασε τον Ψυχρό Πόλεμο με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο., τον Ντόναλτ Κέιγκαν, τον Κορνήλιο Καστοριάδη, την Ζακλίν ντε Ρωμυγί και άλλους.

Μελετώντας τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και αναλύοντάς το έργο του Θουκυδίδη μπορούμε να διακρίνουμε 40 δημηγορίες και πέραν των 200 γνωμικών που αφορούν τις Διεθνείς Σχέσεις, και όλα τα επίπεδα της Στρατηγικής, τα πλείστα των οποίων σχετίζονται με την Στρατιωτική Στρατηγική και φυσικά να καταλήξουμε κατά την άποψή μας στα ακόλουθα 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

1. Το έργο του Θουκυδίδη είναι μια υψηλού επιπέδου Στρατηγική Ανάλυση για όλα τα επίπεδα της Στρατηγικής.
2. Αποτελεί το αρχέτυπο της Στρατηγικής της Εκμηδένισης και της Στρατηγικής της Εξουθένωσης.
3. Ο Θουκυδίδης με την ευσυνειδησία του, τη γλωσσική λιτότητα, την εμβρίθεια, τη φιλοσοφημένη σκέψη του και με τη διδαχή του, στοιχεία που διακρίνουν το έργο του έγινε ο μεγάλος δάσκαλος και θεωρητικός της ανθρώπινης φύσεως, της ιστορίας και των ΔΣ. Είναι ο καθοδηγητής κάθε πολιτικής δραστηριότητας.
4. Οι σκέψεις και τα συμπεράσματα του Θουκυδίδη απεδείχθη ιστορικά ότι έχουν διαχρονική εφαρμογή και πράγματι επιβεβαιώνεται. (όπως τα είπε στο Α 22).

Αναμφίβολα ο Θουκυδίδης εμφανίζεται σήμερα ως μια πνευματική δύναμη που προσφέρει μέσα από μια αντικειμενική και δραματική παρουσίαση γεγονότων και καταστάσεων την απαραίτητη γνώση για την κατανόηση της δυναμικής που παρουσιάζουν οι διεθνείς σχέσεις καθώς και τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες θεμελιώνονται οι σύγχρονες ερευνητικές κατευθύνσεις της μελέτης των διεθνών σχέσεων.
Τέλος ο Θουκυδίδης ως ένας σύγχρονος αναλυτής των διεθνών σχέσεων θεώρησε τις δύο έννοιες «ισχύς», και «συμφέρον» ως καθοριστικούς παράγοντες στη διαμόρφωση της πολιτικής συμπεριφοράς των πόλεων-κρατών.
Άντης Λοίζου Λυθροδόντας 20 Μαρτίου 2015