Σταματήστε τη σιωπηλή κατάρρευση

Όταν ο έμπειρος ναυτικός, Ivan Macfadyen, επέστρεψε από το τελευταίο του ταξίδι στον Ειρηνικό, ήταν σοκαρισμένος:
“Στα ταξίδια μου πάντα έβλεπα χελώνες, δελφίνια, καρχαρίες και μεγάλα σμήνη από θαλασσοπούλια. Αυτή τη φορά όμως, σε μια απόσταση 3.000 ναυτικών μιλίων, δεν είχε μείνει τίποτα ζωντανό.”
Αυτή η θαλάσσια έκταση που κάποτε έσφυζε από ζωή, έχει πλέον στοιχειώσει κι έχει καλυφθεί από σκουπίδια.
Οι ειδικοί ονομάζουν το φαινόμενο ‘σιωπηλή κατάρρευση’. Παρότι λίγοι από εμάς το έχουμε δει, εμείς οι ίδιοι το προκαλούμε – η υπεραλίευση, η κλιματική αλλαγή, η οξίνιση των υδάτων κι η μόλυνση καταστρέφουν τους ωκεανούς μας, αφανίζοντας αμέτρητα είδη ζωής. Δεν είναι μόνο ότι εξοντώνονται χιλιετίες φυσικών θαυμάτων και ομορφιάς, είναι ότι επηρεάζεται το κλίμα μας κι ολόκληρη η ζωή στον πλανήτη Γη.
Όμως έχουμε μια ύστατη ευκαιρία για να δράσουμε και το 2015 μπορεί να γίνει η χρονιά που θα γυρίσουμε σελίδα. Ο ΟΗΕ σκέφτεται να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για να σταματήσει τη λεηλασία των ανοικτών θαλασσών και τη μετατροπή τους σε σκουπιδότοπους, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο μόλις ανακοίνωσε ότι θα δημιουργήσει το μεγαλύτερο θαλάσσιο καταφύγιο που υπήρξε ποτέ, σε μια από τις πιο παρθένες περιοχές του πλανήτη!
Η έλλειψη πολιτικής βούλησης είναι το μοναδικό εμπόδιο στην εφαρμογή όλων αυτών των δεσμεύσεων. Όμως το κίνημά μας γνωρίζει πολύ καλά πώς να κινητοποιείται μαζικά και να πιέζει για να δημιουργείται η απαιτούμενη πολιτική βούληση.
Ήδη βοηθήσαμε να δημιουργηθούν δύο από τις μεγαλύτερες προστατευμένες θαλάσσιες περιοχές στον κόσμο. Αν αρκετοί από εμάς στηρίξουμε τώρα και ενισχύσουμε την εκστρατεία, μπορούμε να αποτρέψουμε την ολική καταστροφή των ωκεανών και να τους σώσουμε απ’τη σιωπηλή κατάρρευση.
Οι αποκαλύψεις του Ivan μετά το ταξίδι του είναι ένα σάλπισμα για να αναλάβουμε δράση. Ας πιάσουμε δουλειά αμέσως.
Από τη μία πλευρά είμαστε εμείς και από την άλλη όσοι μολύνουν τους ωκεανούς, οι αλιευτικοί κολοσσοί και η αγροτική βιομηχανία. Αυτή τη στιγμή, αλιευτικά πλοία σαρώνουν οτιδήποτε κινείται στον ωκεανό και περισσότερο απ’το 80% της θαλάσσιας μόλυνσης προέρχεται από λιπάσματα, παρασιτοκτόνα και πλαστικά που χρησιμοποιούνται στη στεριά. Οι έρευνες προκαλούν σοκ: σε λιγότερο από 50 χρόνια δεν θα έχουν απομείνει ψάρια στους ωκεανούς. Σε 100 χρόνια, είναι πιθανό να έχουν καταστραφεί όλοι οι κοραλλιογενείς ύφαλοι.
Όμως όπως τα εθνικά, προστατευόμενα πάρκα βοηθούν στην αποκατάσταση της άγριας ζωής στη στεριά, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στη θάλασσα. Αν οι κυβερνήσεις χαράξουν μεγάλα θαλάσσια καταφύγια και αν εφαρμόσουν τους προστατευτικούς νόμους, οι ωκεανοί μας μπορούν να αναγεννηθούν.
Αν αρκετοί και αρκετές από εμάς δεσμευτούμε να στηρίξουμε τώρα, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο θαλάσσιων καταφυγίων στον Ειρηνικό, τον Ανταρκτικό και τον Ατλαντικό, να τα βάλουμε με την παράνομη αλιεία και την αγροτική βιομηχανία που καταστρέφουν παρθένες φυσικές εκτάσεις και να διεκδικήσουμε μια νομική συμφωνία για τις ανοιχτές θάλασσες σε επίπεδο ΟΗΕ, έτσι ώστε το 64% των ωκεανών μας να προστατεύεται!
Όπως έχει πει ο διάσημος θαλάσσιος εξερευνητής Ζακ Κουστώ: “οι άνθρωποι προστατεύουν αυτό που αγαπούν.” Ας στηρίξουμε τώρα και ας εμπνεύσουμε εκατομμύρια ανθρώπους να ερωτευτούν τη θάλασσα και να υπερασπιστούν τους θησαυρούς της.
Η κατάσταση είναι δύσκολη, όμως ακόμη μπορούμε να την αλλάξουμε. Τα είδη θαλάσσιων θηλαστικών που έχουν εξαφανιστεί είναι λιγότερα από αυτά της στεριάς και το οικοσύστημα των ωκεανών δεν έχει υποστεί την ίδια ζημιά με το οικοσύστημα στη στεριά. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο μηδέν για τους ωκεανούς μας, όμως θα φτάσουμε αν δεν δράσουμε άμεσα και μαζικά. Δεν υπάρχει κανένα άλλο κίνημα στον κόσμο που μπορεί να τα καταφέρει όπως εμείς.
Με ελπίδα και εκτίμηση προς αυτό το υπέροχο κίνημα,
Emma, Nell, Alice, Maria Paz, Diego, Danny, Risalat και ολόκληρη η ομάδα του Avaaz