Ας αποφύγουμε επικίνδυνες ατραπούς…

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν ότι:το πολιτικό μας σύστημα είναι αυτό που ευθύνεται για την κατάντια της χώρας, 

οι πολιτικοί όχι μόνο σήμερα, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια, έχουν συνειδητά κατακρεουργήσει το Σύνταγμα (νόμος περί ασυλίας υπουργών) κόμματα και πολιτικοί είναι μπλεγμένοι σε οικονομικά σκάνδαλα,
 

οι πολιτικοί μας υπακούουν στις εντολές ξένων κέντρων τους διορισμούς στον Δημόσιο και ευρύτερο Δημόσιο τομέα, τις έκαναν οι πολιτικοί που σήμερα δηλώνουν λάτρεις του «νοικοκυρέματος» της χώρας, οι αναθέσεις των Δημοσίων έργων γινόντουσαν με φωτογραφικούς διαγωνισμούς,
το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου έγινε με την προστασία του πολιτικού συστήματος,
ο Τύπος, ηλεκτρονικός και έντυπος καθώς κι οι δημοσκοπήσεις είναι κατά παραγγελία,
στα εθνικά μας θέματα το Ελληνικό Κοινοβούλιο ποιεί την νήσσαν,
κανένα κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου δεν έθεσε θέμα συζήτησης στη Βουλή, κανένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι, καμία μεγάλη εφημερίδα, δεν ενημέρωσε τους Έλληνες ως όφειλαν, για την σκανδαλώδη όσο κι επιζήμια για την Ελλάδα απόφαση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου, να κηρύξει αρχαιολογικό χώρο τη νήσο Στρογγύλη. Ακόμη – ακόμη κι αυτό το κόμμα της Χρυσής Αυγής που υποστηρίζει πως «νοιάζεται» για την Ελλάδα.
Για τους πιο πάνω λόγους, είναι καλό, τις κρίσιμες αυτές ώρες για τη χώρα, να παραμείνουμε νηφάλιοι.
Δεν πρέπει να παρασυρθούμε από τους απαράδεκτους πολιτικούς και τους ακατάλληλους δημοσιογράφους.
Πρέπει να εμπιστευόμαστε την Ελληνική Δικαιοσύνη και δεν πρέπει να εμπλακούμε σε κρίσεις και χαρακτηρισμούς για τις οποίες πιθανόν αύριο να μετανιώσουμε.
Όμως…
Είναι επικίνδυνοι οι πολιτικοί εκείνοι που λένε δημόσια «Χρυσή Αυγή υπάρχει και στη Δικαιοσύνη και στα Σώματα Ασφαλείας». Και είναι επικίνδυνοι, γιατί σε αυτούς αλλά και σε άλλους δημόσιους φορείς, υπάρχει ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Αναρχικοί κ.ά.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι:
- Ποιος από όλους αυτούς είναι πιο επικίνδυνος; Αυτός που μπορεί να έχει όποια ιδεολογία νομίζει (έχουμε άραγε δημοκρατία;) αλλά δεν έχει παραβατική συμπεριφορά ή επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, διορισμένοι από τα κόμματα και πιθανόν όργανά τους;
Ας μην προσπαθούν ορισμένοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κομματικά στελέχη, να αποδείξουν σε μας, τους απλούς πολίτες, ποιοι είναι οι δημοκράτες και ποιοι είναι οι φασίστες, τα μιάσματα της κοινωνίας. Εμείς έχουμε και κρίση και γνώση. Αυτοί όλοι, ας προσπαθήσουν να ξεβρομίσουν τους δικούς τους χώρους από τα τρωκτικά και την σαπίλα, από την ανηθικότητα και την διαπλοκή, και μετά να κάνουν «μαθήματα» πολιτικής αγωγής.
Η χώρα χρειάζεται ηρεμία.
Οι πολίτες θέλουν να νοιώσουν σιγουριά για το αύριο, αναζητούν λύσεις στα καυτά προβλήματά τους.
Έστω και τώρα, ας νοιώσουν λίγο πατριώτες οι τριακόσιοι της Βουλής. Ας πράξουν με αίσθημα ευθύνης το καθήκον τους.
Ο λαός ξέρει να συγχωρεί όταν καταλάβει πως οι άλλοι αντιλήφθηκαν τα λάθη τους και μετανόησαν γι’ αυτά.
Όσοι αγαπούν την Ελλάδα, δεν πρέπει να καταφύγουν σε ακρότητες, δεν πρέπει με συνθήματα ή άλλες πρακτικές να διχάσουν τους Έλληνες.
Οι δημοσιογράφοι ας σταματήσουν τις απαράδεκτες και τόσο εμετικές διαπιστώσεις τους.
Χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε ΕΝΟΤΗΤΑ!
Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον! Δεν περισσεύει κανείς!
Όποιος πολιτικός, δημοσιογράφος ή πολίτης, θεωρεί μέρος των Ελλήνων ως πολιτικά μιάσματα, ως επικίνδυνους, ας φροντίσει πρώτα να μάθει αν πράγματι είναι έτσι και κατόπιν να βρει τη θεραπεία.
Και θεραπεία ποτέ δεν υπήρξε ο διωγμός.
Γι’ αυτό, ας αποφύγουμε τις επικίνδυνες ατραπούς…

ΠΗΓΗ