Με την ευκαιρία της επετείου της 28ης Οκτωβρίου μας αποστέλλει ο Γιώργος Σπηλιώτης ένα ποίημα από το ιστορικό τμήμα της υπό έκδοσιν ποιητικής συλλογής «Θάλασσα Ξελογιάστρα».
(2013) Ο ναυτικός μου σάκος,
(2010) Μαρίνος Χιόνης, το παιδί που άλλαξε το πεπρωμένο του,
Ο Γιώργος Σπηλιώτης γεννήθηκε στο Ρατζακλί της Κεφαλλονιάς. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο R.P.I. στην πόλη Τρόυ της Νέας Υόρκης. Επτά χρόνια αργότερα αποφοίτησε με το πτυχίο Doctor of Philosophy in Structural Engineering.
Στο ποιητικό προσκήνιο παρουσιάζεται το 1980. Τα ποιήματά του, εμπνευσμένα από τη θάλασσα, γεμάτα αρμύρα, μιλούν για τη θαλασσινή ζωή, τα τερτίπια της θάλασσας, τους καημούς της ξενιτιάς και τον νόστο.
Πάνω στις χιονισμένες πλαγιές των βουνών,
μαυροφορεμένες γυναίκες της Ηπείρου
φορτωμένες το βαρύ φορτίο της προσφοράς,
της προσφοράς και του γυναικείου καθήκοντος.
Σκυφτές, αμίλητες, ανηφορίζουν βήμα- βήμα
σαν μαύρες ορδές μυρμηγκιών
κουβαλώντας στους ώμους των την ελπίδα.
Η σκέψη τους μόνο μία.
Να φθάσουν, να φθάσουν μέσ’ τη φωτιά.
Ο χιονιάς και το κρύο δεν τις τρομάζει
μπροστά στο καθήκον όλα για την πατρίδα,
γι’ αυτήν το αίμα τους βράζει.
Φορτίο πολύτιμο, νερό, ψωμί και τσουράπια*
πλεγμένα κάτω από το φως του λυχναριού τα βράδια,
από χέρια που τρεμάμενα μετρούν γηρατειά.
Ποιήματά του τα οποία έχουν εκδοθεί από τον Γιάννη Πικραμένο είναι:Στο ποιητικό προσκήνιο παρουσιάζεται το 1980. Τα ποιήματά του, εμπνευσμένα από τη θάλασσα, γεμάτα αρμύρα, μιλούν για τη θαλασσινή ζωή, τα τερτίπια της θάλασσας, τους καημούς της ξενιτιάς και τον νόστο.
Πάνω στις χιονισμένες πλαγιές των βουνών,
μαυροφορεμένες γυναίκες της Ηπείρου
φορτωμένες το βαρύ φορτίο της προσφοράς,
της προσφοράς και του γυναικείου καθήκοντος.
Σκυφτές, αμίλητες, ανηφορίζουν βήμα- βήμα
σαν μαύρες ορδές μυρμηγκιών
κουβαλώντας στους ώμους των την ελπίδα.
Η σκέψη τους μόνο μία.
Να φθάσουν, να φθάσουν μέσ’ τη φωτιά.
Ο χιονιάς και το κρύο δεν τις τρομάζει
μπροστά στο καθήκον όλα για την πατρίδα,
γι’ αυτήν το αίμα τους βράζει.
Φορτίο πολύτιμο, νερό, ψωμί και τσουράπια*
πλεγμένα κάτω από το φως του λυχναριού τα βράδια,
από χέρια που τρεμάμενα μετρούν γηρατειά.
Ω! της Ηπείρου γυναίκα, βρέθηκες μάνα,
σύντροφος, νοσοκόμα, αδελφή
στο φαντάρο σαν λιοντάρι παλεύει
στου Γράμμου την πρώτη γραμμή.
Ω! Τσολιά με εφ’ όπλου τη λόγχη
ήρωες ζηλέψαν τη δική σου ανδρειά
θα μιλούν οι γενιές που θα ’ρθούνε
για το ΟΧΙ, που είπε η δική σας γενιά.
σύντροφος, νοσοκόμα, αδελφή
στο φαντάρο σαν λιοντάρι παλεύει
στου Γράμμου την πρώτη γραμμή.
Ω! Τσολιά με εφ’ όπλου τη λόγχη
ήρωες ζηλέψαν τη δική σου ανδρειά
θα μιλούν οι γενιές που θα ’ρθούνε
για το ΟΧΙ, που είπε η δική σας γενιά.
Βαλτιμόρη, ΗΠΑ, Οκτωβρίου 28, 1983
(2013) Ο ναυτικός μου σάκος,
(2010) Μαρίνος Χιόνης, το παιδί που άλλαξε το πεπρωμένο του,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου