Ιουλιανές τραγωδίες

Του Στέφανου Ληναίου 

Είναι γραμμένο πριν από 6 χρόνια στις 24.7.07. Δεν άλλαξα ούτε μια λέξη... Ας το ξαναδιαβάσουμε... Για να μην ξεχνάμε...

"ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΙΟΥΛΙΑΝΕΣ ΙΛΑΡΟΤΡΑΓΩΔΙΕΣ 
35 Ιούλιοι που σημάδεψαν τη νεώτερη ιστορία μας.Ποια κακιά μοίρα της πατρίδας μας, "μαύρισε" τόσο ανεξίτηλα τον Ιούλιο, τον πιο φωτεινό μήνα μας; 
Ολοι εμείς που ζήσαμε και νιώσαμε στο πετσί μας όλα τα ιλαροτραγικά γεγονότα της τελευταίας 50ετίας που... κατά σύμπτωση έγιναν όλα τον πιο φωτεινό μήνα της πατρίδας μας, τον Ιούλιο, αναρωτιόμαστε αν τα θυμούνται οι παλιοί κι αν τα ξέρουν οι νεώτεροι. Φοβάμαι πως όχι. Οι περισσότεροι των παλαιών, ηθελημένα ή αθέλητα, τα ξέχασαν και οι νεώτεροι δεν τα έμαθαν, ίσως, ποτέ.Οι πρώτοι, θύματα-θύτες, συμβιβάστηκαν πια με τη νέα τάξη πραγγμάτων και οι δεύτεροι, προοδευτικοί-συντηρητικοί, σχεδόν απορροφήθηκαν από τον καταναλωτικό αμοραλισμό αυτής της νέας τάξης. Στους συμβιβασμένους παλαιούς δεν έχουμε να πούμε τίποτε. Είναι τόσο "ευτυχισμένοι" με τις δουλειές τους, μέσα στην... εκσυγχρονισμένη διανομή των πακέτων Ντελόρ και Σαντέρ που πλήττουν αφόρητα με όποιον τολμήσει να τους θυμίσει την ιστορία μας.Μέσα στα λίγα, δυστυχώς, που γράφτηκαν και ειπώθηκαν, αυτές τις μέρες, στην επέτειο των ιλαροτραγικών, ιουλιανών, γεγονότων, ας προσθέσουμε και τις δικές μας μνήμες που ευτυχώς δεν έσβησαν. Για να τα μάθουν οι νέοι. Και να μην κάνουν κι αυτοί τα ίδια λάθη.Ιούλιος 1963: Σε κάποιους δροσερούς "πρεσβευτικούς" κήπους της πλατείας Μαβίλη, δυο μήνες μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, καταστρώνεται ο μακροχρόνιος σχεδιασμός ανάσχεσης της επερχόμενης άνοιξης των προοδευτικών δυνάμεων της πατρίδας μας.
Ιούλιος 1964: Ο "δημοκρατικός" Πρόεδρος Τζόνσον, αποφασίζει τη μεθόδευση ανατροπής του Γεωργίου Παπανδρέου.Ιούλιος 1965: Η ανατροπή πραγματοποιείται. Ο πιο άθλιος Ιούλιος της ιστορίας μας. Οι αγοραπωλησίες βουλευτών και η ωμή παρέμβαση των ανακτόρων, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις, εξευτελίζουν τον πολιτικό βίο της χώρας και προσβάλλουν βάναυσα τη θέληση τουελληνικού λαού, με κατάληξη την 7χρονη δικτατορία του 1967.
Ο ιλαροτραγικότερος Ιούλιος, του 1974: Η χούντα εκπαραθυρώνει τον Μακάριο, οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται το γεγονός κυριεύοντας, σχεδόν, τη μισή Κύπρο και οι Αμερικάνοι, σαν "αντίδοτο", όπως μας "φόρεσαν" τη δικτατορία το "67... τώρα μας "δώρισαν" τη Δημοκρατία του 74, "παλινορθώνοντας", ερήμην μας και την αιώνια δεξιά.Ιούλιος 1975: Ο Αρειος Πάγος αποφασίζει το "στιγμιαίο" και όχι το "διαρκές", αφήνοντας, έτσι, ατιμώρητους τους χουντικούς.Ιούλιος 1977: Πεθαίνει ο Μακάριος.
Ιούλιος 1989: Η πιο "άρρωστη" φάση της πολιτικής μας ζωής. Ο "αχταρμάς" της αριστεροδέξιας συγκυβέρνησης Τζανετάκη που υπονόμευσε και, σχεδόν, διέλυσε τις προοδευτικές δυνάμεις.Ιούλιος 1990: Οι αμερικάνικες βάσεις για άλλα 9 χρόνια!!!
Ιούλιος 1993: Ξεκινάει το Σκοπιανό βάσανο και συνεχίζονται τα τουρκικά και αλβανικά βάσανα, οι... ετήσιες εφιαλτικές Ιουλιανές πυρκαγιές και οι αιώνια ανίκανες κυβερνήσεις να τις προλάβουν.Κανένας, ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να φανταστεί, τον πρώτο Ιούλιο του 1963, πόσοι μαύροι Ιούλιοι θ' ακολουθούσαν. Αλλά και κανένας δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι την ευκαιρία για μια ολοκληρωτική αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στις 24 Ιούλίου 1974, θα την αφήναμε να πάει χαμένη για πάντα..Δώσαμε και πάλι τα κλειδιά του μέλλοντός μας στα ίδια "δωσίλογα" χέρια.Και τώρα τι γίνεται; Τίποτα. Γίναμε πια επαρχία των Βρυξελών!!
Δεν έχουμε την απαίτηση από τους πολιτικούς ηγέτες μας να πουν, προεκλογικά, την αλήθεια στους ψηφοφόρους τους. Το ύψιστο λειτούργημα της Πολιτικής, κατάντησε, δυστυχώς, σκέτο επάγγελμα, σκέτη, έμμισθη, διαχείριση ξένων συμφερόντων... Θα θέλαμε, όμως, έστω και τώρα,να μας πουν ξεκάθαρα: "Πάρτε το χαμπάρι ή τα δίνουμε όλα και κρατάμε τα εσώρουχά μας ή μας τα παίρνουν όλα και μας αφήνουν και ξεβράκωτους...Δεν υπάρχει άλλος τρόπος... "εθνικής" επιβίωσης."...
Η μόνη μας ελπίδα, όπως υποστηρίζει ένας από τους λίγους εναπομείναντες μαχόμενους διανοούμενους, ο Εντουαρντ Σαιντ, είναι να... αντέξουν οι νέοι μας ως το 2010. Εκεί, περίπου υπολογίζει ότι θα νεκρωθεί εντελώς η πανίσχυρη Αμερική, ζώντας συνεχώς σε μια κραιπάληυλικής αφθονίας, πνευματικό υποσιτισμό και ναρκωτική υπερτροφία.
Ως τότε τη λέξη Ιδανικά, θα τη συναντάμε στα λεξικά, σαν "σπάνια μπαχαρικά σε επίσημα γεύματα" και τη λέξη Εντιμότητα σαν "λουμπάγκο που σ' εμποδίζει να περπατήσεις", όπως λέει κι ο ασυμβίβαστος φίλος μας Ντάριο Φο".