Η αντίδραση της Άγκυρας στις νομικές διεκδικήσεις των Αρμενίων, που εκδηλώθηκαν επίσημα μέσω εισαγγελίας, ήταν σπασμωδική, δείγμα της δυσχερούς θέσης στην οποία έχει περιέλθει η γείτονα χώρα. Η Τουρκία αρκέστηκε στο να δηλώσει, μέσω εκπροσώπων, λύπη και παρέπεμψε σε «υποχρεώσεις των Αρμένιων απέναντι σε διεθνείς οργανισμούς». Ακριβώς όπως αντιδράει τόσο καιρό η Αθήνα στις τουρκικές διεκδικήσεις, εξαιτίας όμως είτε της γεωπολιτικής απαιδευσιάς που μαστίζει χρόνια τώρα την Ελλάδα είτε, δεν θα ήθελα να το πιστέψω, συγκεκριμένου προσανατολισμού.
Στην Τουρκία βλέπουν το Ανατολικό Ζήτημα, το οποίο ουσιαστικά ποτέ δεν είχε κλείσει εντελώς, να τίθεται εκ νέου με τον κίνδυνο διάλυσης της χώρας να είναι πιο ορατός από ποτέ. Πλέον τα περί νέο-οθωμανισμού και γεωστρατηγικής υπερδυνάμωσης της Τουρκίας φαντάζουν ως ανέκδοτο.
Μπορεί η Αρμενία από μόνη της να μην αποτελεί στρατιωτικό κίνδυνο για την Τουρκία. Ωστόσο οι αρμενικές διεκδικήσεις έρχονται για να ενισχύσουν την αλυσίδα δυσμενών για την Άγκυρα εξελίξεων, με επίκεντρο την αποδυνάμωση του τουρκικού κράτους. Οι εδαφικές διεκδικήσεις των Αρμενίων, που είναι καθόλα νόμιμες και βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο σύμφωνα με την εισαγγελία της χώρας,δημιουργούν προηγούμενο στην διεθνή κοινή γνώμη, η οποία ήδη έχει ενημερωθεί, χάριν στην κινητικότητα του αρμενικού λόμπι, σε σχέση με την γενοκτονία που υπέστη ο αρμενικός λαός από τους τούρκους κατακτητές.
Επιπλέον η παρουσία ρωσικών στρατευμάτων στην Αρμενία, στα πλαίσια των εξαιρετικών σχέσεων μεταξύ Γιερεβάν και Μόσχας, δημιουργεί ζαλάδα στο ήδη «πηγμένο» μυαλό των Τούρκων. Η χρήση δε του διπλωματικού «χαρτιού» εκ μέρους των Αρμένιων που λέγεται πολιτισμός και ιστορία, και μέχρι τώρα θεωρούσαν στην γείτονα πως μπορούν να το μονοπωλούν διαστρεβλώνοντας τα πάντα, αποκαλύπτει την αλήθεια για την παράνομη κατοχή εδαφών από τους Τούρκους.
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα καθοριστικό ρόλο στην αποδυνάμωση της Τουρκίας, η οποία επιβουλεύεται ελληνικό ζωτικό χώρο, καθώς και στην αποκάλυψη της ιστορικής αλήθειας αναφορικά με τον μύθο του «τουρκικού έθνους» που κρατάει από το χρόνια του «γεννιτσαρισμού», θα μπορούσε να παίξει η Ελλάδα.
Στην Αθήνα, άπαξ και υπήρχε σοβαρός σχεδιασμός, και όχι αυτή η αναιμική συμπεριφορά που διέπει τους ιθύνοντες σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, θα μπορούσαν, «στρατολογώντας» στην παρούσα φάση όλους εκείνους τους διανοούμενους που γνωρίζουν τα περί Τουρκίας, να επικαλεστούν την ιστορία χιλιετιών, με σκοπό να προβάλλει η χώρα διεκδικήσεις, σε πρώτη φάση ως αντίβαρο στον συνεχώς διευρυνόμενο κατάλογο παράλογων ισχυρισμών και διεκδικήσεων από την πλευρά της Τουρκίας. Σε αυτή την προσπάθεια θα συμμετείχαν ενδεχόμενα, με την κατάλληλη οργάνωση, οι, αναθαρρεμένοι από τις συγκυρίες, κρυπτοχριστιανοί Ελληνογενείς.
Ο πάλαι ποτέ Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Μιτεράν, είχε δηλώσει, πως εάν ήταν Έλληνας δεν θα έκανε τίποτα που να μην περνάει από τον πολιτισμό, ώστε να έχει επιτυχία στα εθνικά θέματα υψίστης σημασίας. Στην Ελλάδα κάνουμε τα πάντα για να σπιλώσουμε το υπερπολύτιμο αυτό διαπραγματευτικό χαρτί της χώρας. Λαός και πολιτικοί. Όλοι με τις ευθύνες τους.
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
ΠΥΓΜΗ.gr
Στην Τουρκία βλέπουν το Ανατολικό Ζήτημα, το οποίο ουσιαστικά ποτέ δεν είχε κλείσει εντελώς, να τίθεται εκ νέου με τον κίνδυνο διάλυσης της χώρας να είναι πιο ορατός από ποτέ. Πλέον τα περί νέο-οθωμανισμού και γεωστρατηγικής υπερδυνάμωσης της Τουρκίας φαντάζουν ως ανέκδοτο.
Μπορεί η Αρμενία από μόνη της να μην αποτελεί στρατιωτικό κίνδυνο για την Τουρκία. Ωστόσο οι αρμενικές διεκδικήσεις έρχονται για να ενισχύσουν την αλυσίδα δυσμενών για την Άγκυρα εξελίξεων, με επίκεντρο την αποδυνάμωση του τουρκικού κράτους. Οι εδαφικές διεκδικήσεις των Αρμενίων, που είναι καθόλα νόμιμες και βασίζονται στο Διεθνές Δίκαιο σύμφωνα με την εισαγγελία της χώρας,δημιουργούν προηγούμενο στην διεθνή κοινή γνώμη, η οποία ήδη έχει ενημερωθεί, χάριν στην κινητικότητα του αρμενικού λόμπι, σε σχέση με την γενοκτονία που υπέστη ο αρμενικός λαός από τους τούρκους κατακτητές.
Επιπλέον η παρουσία ρωσικών στρατευμάτων στην Αρμενία, στα πλαίσια των εξαιρετικών σχέσεων μεταξύ Γιερεβάν και Μόσχας, δημιουργεί ζαλάδα στο ήδη «πηγμένο» μυαλό των Τούρκων. Η χρήση δε του διπλωματικού «χαρτιού» εκ μέρους των Αρμένιων που λέγεται πολιτισμός και ιστορία, και μέχρι τώρα θεωρούσαν στην γείτονα πως μπορούν να το μονοπωλούν διαστρεβλώνοντας τα πάντα, αποκαλύπτει την αλήθεια για την παράνομη κατοχή εδαφών από τους Τούρκους.
Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα καθοριστικό ρόλο στην αποδυνάμωση της Τουρκίας, η οποία επιβουλεύεται ελληνικό ζωτικό χώρο, καθώς και στην αποκάλυψη της ιστορικής αλήθειας αναφορικά με τον μύθο του «τουρκικού έθνους» που κρατάει από το χρόνια του «γεννιτσαρισμού», θα μπορούσε να παίξει η Ελλάδα.
Στην Αθήνα, άπαξ και υπήρχε σοβαρός σχεδιασμός, και όχι αυτή η αναιμική συμπεριφορά που διέπει τους ιθύνοντες σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, θα μπορούσαν, «στρατολογώντας» στην παρούσα φάση όλους εκείνους τους διανοούμενους που γνωρίζουν τα περί Τουρκίας, να επικαλεστούν την ιστορία χιλιετιών, με σκοπό να προβάλλει η χώρα διεκδικήσεις, σε πρώτη φάση ως αντίβαρο στον συνεχώς διευρυνόμενο κατάλογο παράλογων ισχυρισμών και διεκδικήσεων από την πλευρά της Τουρκίας. Σε αυτή την προσπάθεια θα συμμετείχαν ενδεχόμενα, με την κατάλληλη οργάνωση, οι, αναθαρρεμένοι από τις συγκυρίες, κρυπτοχριστιανοί Ελληνογενείς.
Ο πάλαι ποτέ Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Μιτεράν, είχε δηλώσει, πως εάν ήταν Έλληνας δεν θα έκανε τίποτα που να μην περνάει από τον πολιτισμό, ώστε να έχει επιτυχία στα εθνικά θέματα υψίστης σημασίας. Στην Ελλάδα κάνουμε τα πάντα για να σπιλώσουμε το υπερπολύτιμο αυτό διαπραγματευτικό χαρτί της χώρας. Λαός και πολιτικοί. Όλοι με τις ευθύνες τους.
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
ΠΥΓΜΗ.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου