Όποιος υποστηρίζει την θέση του Στουρνάρα για το πετρέλαιο, είτε είναι οικονομικά αναλφάβητος είτε λαθρέμπορος πετρελαίου

Από τον Γιώργο Δ.
Γιάννη Στουρνάρα άσε τα “σάπια”! Με την αύξηση των φόρων στα καύσιμα, αυξήθηκε το κίνητρο... για λαθρεμπόριο στο ναυτιλιακό πετρέ­λαιο!
Δεν φταις εσύ φίλε μου... αλλά οι νεοδημοκράτες που σε ανέχονται... και τρώνε στην μάπα τα καμώματά σου και ακούνε τις αερολογίες σου... για την αύξηση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης! 
Γιάννη μου χωρίς καμιά αμφιβολία, εμάς... μας δουλεύεις ψιλό γαζί... αλλά η αλήθεια είναι ότι... στην πραγματικότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ ”κρυφοδουλεύεις”... προκαλώντας και “μοιράζοντας” συστηματικά... με τα έργα και τα λόγια σου κοινωνική δυσαρέσκεια, “σπρώχνοντας” έτσι ψηφαλάκια... προς τα εκεί... όπου μεταφέρθηκε η σφηκοφωλιά... των νεοφιλελεύθερων Σημιτο-συντρόφων σου!

Τσάρκες με λαθραίο πετρέλαιο

http://www.topontiki.gr/article/14468/
Κάποτε τα ταξί μας και τα ντιζελοκίνητα οχή­ματα έκαιγαν πετρέλαιο θέρμανσης, γιατί έτσι βόλευε το κύκλωμα των λαθρεμπόρων. Το 2011 τα οχήματά μας καίνε ναυτιλιακό πετρέ­λαιο. Ναι, καλά διαβάσατε. Κι αν εσείς δεν ακούτε τη διαφορά στον κινητήρα σας, τα κυκλώματα των λαθρεμπόρων και των πρατηριούχων βλέπουν σί­γουρα τη διαφορά στις τσέπες τους, μια και τα πε­ριθώρια κέρδους είναι τεράστια.
Με την πρόσφατη τεράστια αύξηση των φόρων στα καύσιμα, ενισχύθηκε αντίστοιχα το κίνητρο για λαθρεμπόριο. Οι φόροι είναι πλέον σημαντικά πε­ρισσότεροι από το κόστος των ίδιων των καυσίμων και βέβαια το κύκλωμα των λαθρεμπόρων τρίβει τα χέρια του. Την ίδια ώρα, οι κρατικοί μηχανισμοί πρόληψης ή και καταστολής είναι σε αδράνεια. Όχι ότι λειτουργούσαν ποτέ και τέλεια, αλλά πρόσφατα οι μειώσεις των αποδοχών των δημοσίων υπαλλή­λων που συγκροτούν τα συνεργεία ελέγχου και οι συχνές απεργίες έχουν σμπαραλιάσει το σύστημα. Κι έτσι μεγαλώνουν οι πειρασμοί.
Τους τελευταίους μήνες το λαθρεμπόριο καυσί­μων έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα μεγέθη. Σύμφωνα με τα συγκριτικά στοιχεία του ΥΠΕΚΑ για την περί­οδο 2010 – 2009, οι βενζίνες μειώθηκαν κατά 7%, τα πετρέλαια 12% (ειδικότερα -11% το κίνησης και -13% το θέρμανσης) και τα καύσιμα αεροπορίας 11%. Βέβαια τα καύσιμα πλοίων (μαζούτ) μειώ­θηκαν και αυτά κατά 7%. Περιέργως όμως το πε­τρέλαιο ναυτιλίας αυξήθηκε κατά 2%. Δηλαδή όλα μειώνονται εκτός από την πρώτη ύλη των λαθρε­μπόρων, που είναι το πετρέλαιο ναυτιλίας.

Ρεκόρ…

Πώς έγινε όμως το ναυτιλιακό πετρέλαιο η κυρι­ότερη πηγή λαθρεμπορίου καυσίμων στην Ελ­λάδα; Το πετρέλαιο αυτό (ντίζελ) δηλώ­νεται μεν ότι έχει προορισμό τη ναυ­τιλία (διατίθεται δηλαδή ατελώς και «σημασμένο» με χρώμα και ιχνηθέτη), αλλά καταλήγει να χρησιμοποιείται ως καύσιμο κί­νησης οχημάτων. Αυτό γίνεται ύστερα από μικρή χημική επεξεργασία προκειμένου να του αφαιρεθεί το μαύρο χρώμα που του βάζουν αποτρεπτικά τα διυλιστή­ρια, όπως έβαζαν παλιά και για τον διαχωρισμό του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης.

Ξαφνικά, λοιπόν, μέσα στο 2010 «βλέπουμε» μια δήθεν ναυτιλία να ζητά σημαντικά περισσό­τερες ποσότητες καλής ποιότητας ντίζελ και όχι το φθηνότερο που «καίνε» οι ντιζελομηχανές των πλοίων. Λες και οι πλοιοκτήτες σταμάτησαν να νοι­άζονται για τον ανταγωνισμό στο κόστος κίνησης των πλοίων τους ανά μίλι και άρχισαν να ενδιαφέ­ρονται για την ποιότητα καύσης και τους ρύπους… Γιατί γίνεται αυτό;
Απλώς γιατί το υψηλής ποιότητας ντίζελ δεν κα­ταλήγει στα πλοία, αλλά στα αυτοκίνητα…

Άσπιλο και αμόλυντο

Στην πύλη των διυλιστηρίων οι αρμόδιοι υπάλλη­λοι των τελωνείων σφραγίζουν και θέτουν υπό πα­ρακολούθηση το πετρέλαιο. Μετά την πύλη, δρά­ση αναλαμβάνουν οι λαθρέμποροι που ρυθμίζουν τα τυπικά (τις τελωνειακές διατυπώσεις) και μετά με τη διαδικασία της διήθησης αποχρωματίζουν το μαύρο «ναυτιλιακό» πετρέλαιο, το οποίο στη συνέ­χεια, άσπιλο και αμόλυντο, καταλήγει σε ορισμένα πρατήρια. Και ακολούθως πουλιέται στον τελικό καταναλωτή, που δεν θα καταλάβει αμέσως τη δια­φορά στη λειτουργία του οχήματός του γιατί η ποι­ότητα είναι «η καλή». Και μπορεί, μεν, ο πελάτης να πληροφορηθεί αργότερα τη διαφορά, αλλά έως τότε οι λαθρέμποροι θα είναι πάμπλουτοι.
Οι φόροι που διαφεύγουν είναι περίπου 1.000 ευρώ για κάθε μετρικό τόνο. Σε απλή αριθμητι­κή, δηλαδή, περίπου 30.000 ευρώ για κάθε βυτίο. Υπάρχει, λοιπόν, ή δεν υπάρχει κίνητρο για έναν τε­λωνοφύλακα, ο καθαρός μισθός του οποίου είναι περίπου 1.200 ευρώ; Η για έναν τί­μιο βενζινοπώλη που αγωνίζεται για να βγάλει 2.500 ευρώ τον μήνα. Κάπως έτσι γίνεται πολύ μεγά­λο το κίνητρο ο τελωνειακός να ξεχάσει τον όρκο του και ο βεν­ζινοπώλης να πολλαπλασιάζει τα κέρδη του.

Ποιος φταίει;

Τα διυλιστήρια πουλούν όλα τα καύσιμα αφορο­λόγητα, στην πύλη τους που ανοιγοκλείνει από το Τελωνείο. Για τα διυλιστήρια το καύσιμο δεν έχει διαφορετική τιμή πώλησης, είτε πληρώνο­νται είτε όχι οι φόροι και οι δασμοί. Επίσης δεν μπορούν να έχουν έσοδο από το λαθρεμπόριο. Μήπως όμως πρέπει και να σταματήσουν να πουλούν ορισμένα είδη, όπως το ακριβότερο ναυτιλιακό πετρέλαιο;
Οι μεγάλες και αξιόπιστες εταιρείες εμπορίας καυσίμων δεν ρισκάρουν την παραοικονομία, ενώ τα αυτοματοποιημένα συστήματα ελέγχου εισροών / εκροών που διαθέτουν, λειτουργούν αξιόπιστα και συνήθως καθιστούν απαγορευ­τικές τέτοιες πρακτικές. Το υπόλοιπο όμως κομμάτι της αγοράς (τα «λιανικότερα») δεν έχει ακόμη μηχανισμούς ελέγχου. Και οι άνθρωποί του ταλαντεύονται ανάμεσα στη δύσκολη επιβί­ωση και τον εύκολο πλουτισμό. Σε απλά ελληνι­κά: Με ένα στα τόσα βυτία λαθραίο πετρέλαιο ναυτιλίας και δεν θα δυσαρεστήσουν καθόλου τη λιανική πελατεία τους και θα πολλαπλασιά­σουν τα «κέρδη» τους αφορολόγητα. Μεγάλος ο πειρασμός και τα λεφτά πολλά…

ΠΗΓΗ