Αρχικά νομίζουν ότι είναι κάποια σακούλα, αφού γνωρίζουν ότι δεν κολυμπούν σε πεντακάθαρα νερά. Παρατηρώντας όμως διαπιστώνουν ότι πρόκειται για τις λευκές και μωβ μέδουσες. Οι συγκεκριμένες όταν κολλήσουν στο δέρμα προκαλούν αφόρητο πόνο.
Όλες οι μέδουσες‘’τσιμπούν’’, γιατί όλες έχουν κνιδοκύτταρα που εκκρίνουν τοξικές ουσίες. Τσούχτρες όμως ονομάζουμε, μόνο μερικά είδη μέδουσας, καθώς όταν έρθουν σε επαφή με τον άνθρωπο του προκαλούν δυσάρεστη έως και επώδυνη αίσθηση. Από τα συνολικά 250 είδη μεδουσών, μόνο τα 70 είδη είναι τσούχτρες και είναι επικίνδυνα 'οταν έρθουμε σε επαφή. Ο κίνδυνος παραμονεύει στα πλοκάμια τους που κρέμονται από το διαφανές και ζελατινώδες σώμα τους σε σχήμα καμπάνας ή ομπρέλας. Κάθε πλοκάμι διαθέτει εκατοντάδες κνιδοκύτταρα και νηματοκύστεις, που περιέχουν ένα μακρύ, κουλουριασμένο νήμα. Όταν ερεθιστεί η νηματοκύστη, το νήμα εκτοξεύεται προς το θύμα, σαν ένα μικρό καμάκι, αφήνοντας στο στόχο του μια ποσότητα νευροτοξίνης. Η τοξική αυτή ουσία έχει σκοπό είτε να προστατεύσει την τσούχτρα από τους εχθρούς της, είτε να παραλύσει τη λεία της (πλαγκτόν και άλλοι μικροί θαλάσσιοι οργανισμοί) για τροφή. Αυτό το δηλητήριο μπορεί να προκαλέσει απλό κνησμό, ερυθροδερμία, έντονα σημάδια με πόνο στο δέρμα, αλλεργικά άτομα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η περιοχή του σώματος που ήλθε σε επαφή μέχρι και ναυτία, μυϊκή παράλυση, ακόμα και θάνατο (Κυβομέδουσες Αυστραλίας) σε ακραίες περιπτώσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου