«Ισπανική Εξυγίανση»

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Μεταξύ του 2008-2012 η Ισπανία έχασε το 5% του ΑΕΠ της, εξαιτίας της κρίσης και των ευρωπαϊκών σταθεροποιητικών προγραμμάτων. Ο τομέας των οικοδομών, που προκάλεσε εκεί τη φούσκα, μείωσε την παραγωγή του από 700.000 οικοδομές το χρόνο σε λιγότερο από 150.000. 350.000 οικογένειες έχουν μείνει χωρίς στέγη, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν το τίμημα, και οι κενές κατοικίες, αν και η τιμή τους κατρακύλησε, δεν βρίσκουν αγοραστή. Οι νέοι επιστρέφουν στην πατρική κατοικία και έτσι, ανάμεσα και σε άλλα, εξηγείται ο δήθεν μεγαλύτερος πλούτος του Νότου της Ευρώπης, που αναστάτωσε τους Βορείους! Η ανεργία άγγιξε τα 6 εκατομμύρια, και μεταξύ των νέων το 52%, ενώ το επίδομα ανεργίας αντιστοιχεί στο ελάχιστο εισόδημα των 421Ε το μήνα. Η φτωχοποίηση έχει κορυφωθεί και η εκεί καθολική εκκλησία συντηρεί τρείς φορές περισσότερους σε σχέση με πριν από την κρίση. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκαν κατά 15%, η ηλικία συνταξιοδότησης παρατάθηκε κατά 2 χρόνια –από τα 65 στα 67. Οι συντάξεις πάγωσαν και o ΦΠΑ αυξήθηκε στο 21%. Η κρατική βοήθεια προς όσους έχουν ανάγκη μειώθηκε κατά 480Ε εκατομμύρια στα δύο τελευταία χρόνια. «Αποκαλύπτεται σωρεία σκανδάλων».
Και είναι μόνο η αρχή! Που, αλήθεια, ο κ. Σόιμπλε κ.λπ διαπίστωσε ότι η Ελλάδα ήταν «ειδική περίπτωση»;;; Δήλωση, άλλωστε, που με ασύγγνωστη επιπολαιότητα την ενστερνίστηκε και ο υπόλοιπος Νότος και φώναζε με ικανοποίηση και αυταρέσκεια ότι «δεν είμαστε Ελλάδα»!!!!
Είναι πια ξεκάθαρο, και πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ολόκληρος ο ευρωπαϊκός Νότος –προς το παρόν ο ΝΟΤΟΣ- ακολουθεί προδιαγραφές οικονομικού ολοκαυτώματος. Αν αυτό είχε γίνει συνειδητό από την αρχή, και δεν είχαν επικρατήσει οι ουτοπίες, θα μπορούσε ο ευρωπαϊκός Νότος να αντιδράσει και να επιβιώσει. Αλλά, δυστυχώς, οι μεθοδεύσεις, αν και πάντοτε όμοιες, πείθουν όσους θέλουν να πειστούν. Και δεν είναι, φυσικά, τυχαίο το ότι τα πράγματα «βαίνουν ομαλότερα» προς την πορεία εθνικής καταστροφής, αν έχει εξασφαλιστεί «ημέτερος» πρωθυπουργός, υπουργός οικονομικών κ.λπ.